Columns Hans van den Berg: 2011

De betekenis van het woord wordt beschreven als ‘een onschuldig verlangen naar het verleden.’ En dat past wel mooi in deze tijd, waarin de romantiek rond het kerstgebeuren en de jaarwisseling weer hoog opbloeit. Het is een soort heimwee, maar toch anders. Dat doet pijn en vreet aan je, maar nostalgie is meer een verlangen naar vervlogen tijden, de ‘goede oude tijd.’ Ouwe dingen doen het dan ook heel goed tijdens deze dagen; kaarslicht, antiek, een rijtuig met paarden in de sneeuw, ijspegels aan de luiken van een Hans en Grietjes huis, kerstliedjes uit oude tijden, gezongen bij de open haard en rond de kerstboom, dwarrelende sneeuwvlokken langs de verlichte ramen van een oude kerk, een herder die met zijn schapen over een besneeuwde heide trekt, een koek en zopie op het ijs, temidden van kleurrijk en romantisch geklede paren, die aan het ‘schoonrijden’ zijn. Kunt u zich er al een beetje een voorstelling van maken? Nostalgie, je kunt er symptomen van pijn bij voelen, emotionele pijn, soms. En al die kenmerken, ze doen het altijd weer goed! Sfeerverhogend, zoals een dennengeurspray bij een kunstkerstboom!

Is het misschien voor u of voor jou al geweest, vanavond of in het voorbije weekend. De Sint is weer royaal rondgegaan met Pieter, zijn knecht. Hoewel, dat mag niet meer gezegd worden, ook geen zwarte Piet meer, het moet voortaan in een andere kleur! Zwart verwijst nog teveel naar het verleden en de tijd van de slavernij. Actiegroepen zetten het leuke sinterklaasfeest op scherp nu zwarte Piet moet verdwijnen, net als de moorkoppen en de jodenkoeken! Daarom wil het Sint Nicolaas Genootschap dit feest nu zo snel mogelijk op de nationale erfgoedlijst geplaatst zien, en zo mogelijk ook op de werelderfgoedlijst! Daarmee zou het beschermd zijn en kan het niet zomaar meer veranderd worden. Er is op zo’n manier altijd wel werk te doen voor actiegroepen; je kunt je kind natuurlijk ook gewoon vertellen, als het er naar vráágt, dat Piet zwart geworden is van het roet uit de schoorsteen. Maar goed, mocht je door deze weldoener niet zo bedacht zijn, dan zou je nog door de komende kerstman verrast kunnen worden. Want ja, zolang de euro’s er nog zijn, moet je ze wel laten rollen, nietwaar? Volgens ombevestigde berichten schijnt er, ondanks de vele crisis- en recessiezorgen, toch royaal ingekocht te zijn geworden door de Sint, en de omzetverwachtingen voor de laatste weken van het jaar zijn ook hooggespannen. Toch best wel verrassend, na al die soresberichten!

Het woordje hebben we uit het Frans overgenomen en het heeft de betekenis van ernstig en oprecht, of gemeend. Je kent het gebruik er van wel: serieus genomen worden, of de uitroep van verbazing bij een ongelofelijk verhaal: s e r i e u s, echt waar??

Je kunt een lolbroek zijn, een flierefluiter of een ernstig iemand, maar iedereen vindt het wel prettig om op een bepaald moment serieus genomen te worden. Van de ‘grappigen’ onder ons weet je het vaak niet zeker of ze een geintje maken of het menen. Je kent het wel; van mijzelf weet ik dat ik jarenlang in de uitoefening van m’n beroep als belastingadviseur en andere financiële zaken serieus werd genomen en men mijn adviezen opvolgde, met meestal een goed gevolg. Nadien is dat wel anders geworden; nadat ik stopte met mijn werk en me toe ging leggen op het vertellen en schrijven over het eeuwig Heil dat alleen te vinden in Jezus, de Zoon van God, toen verloor ik het merendeel van mijn ‘vrienden’ en relaties. Men nam mij niet meer serieus en sommigen verklaarden me voor gestoord en ‘niet meer van deze wereld’.

Geloofwaardig, betrouwbaar? Kunt u nog iets met deze begrippen? Op alle mogelijke manieren worden we teleurgesteld in ons vertrouwen dat we aan mensen geven. In tv-programma’s als Opgelicht zien we hoe mensen in hun vertrouwen beschaamd worden. Het onderwerp kwam me in gedachten toen ik luisterde naar een mevrouw op tv die gereageerd had op een e.mailtje van ‘haar bank’ waarin men haar vroeg om te reageren en enkele gegevens door te geven. Zo’n berichtje dat ik ook regelmatig krijg, en u wellicht ook, maar waar ik niet op reageer. Maar die mevrouw deed het wel en speelde onbewust haar gegevens door aan criminelen die haar rekening met 55 duizend euro plunderden! Ik sprak een mevrouw die ook net een teleurstelling had meegemaakt en die zich uitte met: ‘Ik vertrouw niemand meer!

. . . werpen hun schaduw ver vooruit! Je kent dat gezegde wel, het wordt op alle mogelijke gebeurtenissen toegepast; op internet vind je talloze voorbeelden van ‘grote’ en ‘minder grote’ gebeurtenissen die door de eeuwen plaatsvonden en nu plaatsvinden. Dingen die staan te gebeuren, zoals de Olympische Spelen en het Europees Kampioenschap voetbal in 2012, werpen hun donkere schaduw over ons heen, maar ook het W.K. voetbal 2014 werpt al een lichte schaduw! Personen en clubs moeten zich lang van te voren classificeren om mee te kunnen doen met deze voor de wereld enorm belangrijke gebeurtenissen! Maar dit daar gelaten, wat gebeurt er om ons heen in deze dagen? Wat gaat er op 11-11-11 gebeuren, behalve dat jij misschien op die bijzondere dag gaat trouwen of samenwonen, of met iets gaat starten of stoppen? Er is zelfs een film gemaakt met deze intrigerende titel! In deze film gaat er binnen een week na deze ‘fatale’ datum een bovennatuurlijke poort open waaruit een duistere macht op aarde zal neerdalen. Er zijn verwachtingen dat de asteroïde 2005YU55, ter grootte van een vliegdekschip, op de aarde of de maan zou kunnen inslaan, met uiteraard grote gevolgen voor de aarde! Anderen verwachten dat op die dag een aanslag gepleegd gaat worden op de Hooverdam, op de grens van Arizona en Nevada, waardoor Amerika zwaar getroffen gaat worden! Weer anderen geloven dat op Vrijdag de elfde een aanval op Iran zal worden ingezet, waarmee dan het begin van de Derde Wereldoorlog wordt ingeluid! Er zijn nog diverse andere gebeurtenissen ‘te verwachten’ op deze Novemberdag. Goed, als deze dag dan weer voorbij is, dan kunnen we ons gaan focussen op 12-12-12, en dat is dan in deze eeuw de laatste ‘bijzondere’ datum! Maar als we nu tot de realiteit terugkeren dan zien we wel dat de gebeurtenissen die wérkelijk plaatsvinden er ook niet om liegen. En wát is het volgende?

Op deze bijzondere dag, 31 oktober 2011, was het echt genieten! De zon scheen uitbundig, er was weinig wind en…….., het bijzondere: vandaag werd de 7miljardste wereldbewoner ergens geboren, één van de 350.000 die vandaag het levenslicht zagen. Ik schreef er vorige week al over en vandaag wijdde de media er aandacht aan. Een slordig bericht van het nieuws-en actualiteitenprogramma ‘Een Vandaag’ deed mij de oren spitsen, met name wat betreft de tijd die nodig was om zoveel miljarden geboren te doen worden. Van 2 mensen tot 1 miljard mensen duurde een periode van 250.000 jaar, zo berichtte men! Wat zou het toch goed zijn als men eerst de Bijbel eens ter hand nam, alvorens men zulke uitspraken doet! Maar goed, laat ik daar nu m’n energie niet aan verspillen. De verschillende deskundigen gaven hun visie op de toekomst en de groei naar de 8 miljardste, die men in 2025 verwacht!

Terwijl Europa tijdens eindeloze vergaderingen probeert haar euro in leven te houden, en de kool en de geit te sparen, terwijl het Midden Oosten kreunt in haar worsteling naar ‘vrijheid en democratie’ en een groot deel van Afrika hongert en dorst naar de eerste levensbehoeften, is daar dan dat bericht dat binnen een week de 7.000.000.000 ste wereldburger geboren gaat worden! Dat zeggen de demografen van de Verenigde Naties, en daarom is Maandag 31 oktober 2011 door deze organisatie uitgeroepen tot ‘Zeven-miljarddag! Wie de ‘gelukkige’ wordt, en wie de gelukkige ouders, zal nooit duidelijk worden, maar zou je kind of kleinkind op die dag ter wereld komen, dan zou je met de gedachte kunnen spelen dat hij of zij het zou kunnen zijn! Je moet er dan zelf maar een feestje omheen bouwen, want voor zoiets is er van overheidswege natuurlijk geen potje meer! Tien jaar geleden waren we er met 6 miljard en  rond het jaar 2100 ‘verwacht’ men dat er tien miljard mensen op aarde zullen zijn! Volgens berekeningen, na optellen en aftrekken, worden er elke seconde drie mensjes toegevoegd aan de wereldbevolking.

Ook zo’n onderwerp waar iedereen mee te maken heeft; zo niet dagelijks dan toch wel elke week. Verruilen, omruilen, inruilen, wisselen, verwisselen, omwisselen, er zijn nog al wat vervoegingen die allemaal duiden op het overgaan van iets in andere handen, terwijl je daar, als tegenprestatie, iets voor terugkrijgt. Als je beseft dat geld een algemeen ruilmiddel is, dan is het ook duidelijk dat je elke week wel iets ruilt en dat het gewone dagelijkse leven bestaat uit ruilen: geld, goederen en diensten die wisselen van eigenaar. Nu najaar en winter zich weer aankondigen gaan ook de ruilbeurzen weer van start; plaatsen waar hobbyisten hun postzegels, sigarenbandjes, munten, suikerzakjes en andere kleinoden kunnen ruilen!

Tijdens de laatste prachtige nazomerse dagen konden we het niet laten om nog even op vakantie te gaan. We trokken naar het voor ons nog onbekende Friesland en fietsten met heel veel plezier door het prachtige weidse Friese landschap. Tijdens ons verblijf daar bezochten we ook het oudste, nog perfect werkende, planetarium in de wereld van Eise Eisinga in Franeker. Deze hoogbegaafde Fries, geboren in 1744, verdiepte zich in zijn jonge jaren in de grondslagen van de wiskunde en de astronomie. Toen hij 30 jaar was ontstond er paniek in Friesland vanwege een boekje waarin werd voorspeld dat de aarde uit haar baan geslingerd zou worden vanwege een botsing tussen de maan en een aantal planeten. Eise wist er intussen wel zoveel van dat hij aan wilde tonen dat er geen enkel gevaar bestond, en daarom bouwde hij in zeven jaar tijd in het plafond van zijn huis een schaalmodel van het zonnestelsel. Nu, bijna 240 jaar later, weten we dat er inderdaad niets is gebeurd met de aarde, en dat zijn model nog altijd secuur de stand van de planeten aangeeft, precies zoals de échte hemellichamen! Mercurius doet aan het plafond 88 dagen over een omloop om de zon, net als in het écht, evenals Saturnus die er 29 jaar over doet! Hoe het werkt, zo secuur en al zo lang?

Hoewel wij in ons land maar matig van de zomer hebben kunnen genieten, was het voorseizoen wél zomers. Je weet wellicht nog wel dat het in de maanden Mei en juni zó zonnig en droog was, dat men het ergste vreesde, wat betreft het grondwater en het uitdrogen van de veendijken. Hoe anders kan het lopen, letterlijk en figuurlijk! Overgelopen zijn veel lager gelegen delen van ons land, straten blank, kelders vol en het grondwater is volgens mij weer volledig op peil! En nu worden we, na een herfstige zomer getrakteerd op een zomerse herfst! Ik vind het een geweldig cadeau van de Schepper, Die over dit alles gaat! Echter, de zomer ligt achter ons en de oogst wordt binnengehaald of is al binnen. Veldgewas, bomen en struiken, alles wat in de zomer vrucht moest gaan dragen en door de warme zon tot rijping worden gebracht, heeft nu de tijd gehad. Er wordt geoogst: geplukt, gedorst, getrokken, gewroet, geknipt of welke andere vorm van oogsten dan ook. Er wordt afgerekend zou je kunnen zeggen met al dat gewas dat verzorgd, vertroeteld, bemest, bespoten en besproeid werd! De kweker, of de landman, komt kijken, keuren, proeven, ruiken en oogsten! Naar ik verwacht zal het mooie nazomerweer voor de landbouwers met aardappelen en maïs e.d. een zegen zijn, na zóveel nattigheid. Bij dit alles is het prachtig om bij al die oogsten te letten op hoe het ontstaan is; bloeiwijze, groeiwijze, kleur, geur, vorm, zo verschillend, zoveel variaties, het wijst alles naar een groot Arrangeur, een geweldige Creator, naar de God Die sprak en het was er, Die gebood en het stond er![ Ps.33:9]

Ooit van gehoord, van r o e p t o e t e r e n? Mijn computer gaf direct een foutmelding en ook de dikke van Dale kent dit werkwoord niet. Ik hoorde het vanmiddag voor het eerst tijdens het eerste debat na het uitspreken van de troonrede door de koningin. Zes fractieleiders uit de Tweede Kamer gingen al even flink los tegen elkaar en de ons zo bekende Geert Wilders van de PVV verweet de linkse partijen dat zij aan het ‘roeptoeteren’ zijn ‘vanaf de zijlijn’! Daarvoor had hij hun dat verwijt ook al gemaakt, maar toen noemde hij het ‘blèren’.

Een ingeburgerd Latijns woord, ook al wordt het niet vaak gebruikt. ‘Ik verbied’, betekent het en als iemand dus zo’n vetorecht heeft kan hij of zij bepaalde voornemens of besluiten torpederen en krachteloos maken! Dit recht werd al gehanteerd tijdens de Romeinse Republiek; in het jaar 471 voor Christus werd het ambt van tribunus plebis of volkstribuun ingesteld. Uit de onderlaag van de bevolking, het plebs, dat rechteloos was, werden mensen aangesteld ter bescherming tegen de patriciërs. Deze gekozen tribuni hadden het recht om de belangen van elke plebejer te beschermen tegen de willekeur van de Romeinse adel, de patriciërs. Deze volkstribuuns hadden het recht om hun veto uit te spreken tegen ieder besluit van de volksvergadering of welke maatregel dan ook, en konden zo hun macht uitoefenen.

Dat woord kwam in me op toen ik moest denken aan Kadaffi, de president van Libië. Een man die 42 jaar aan de macht was en met harde hand zijn volk regeerde. Hoe hard wordt nu pas duidelijk, nu zijn onderdanen zich eindelijk vrij kunnen uiten. Een wreed en meedogenloos regime waaronder een mensenleven niet van waarde was! En nu wordt hij en zijn familie uitgespuugd door de burgers van het land, en hoe diep geworteld de haat is laat zich wel te horen in de heftige reacties van velen. En nu moet hij zélf vluchten, er is geen houden meer aan! Weliswaar is zijn brallend geschreeuw een enkele keer nog te horen op tv, maar het zijn de laatste wanhopige kreten van een man, op de vlucht voor zijn onderdanen! Maar waarheen?

Als vreemdeling ons land binnenkomen is één, maar je er blijvend vestigen is nog wel even wat anders, zo blijkt wel uit de praktijk. De eisen zijn streng, en terecht; anders zou iedereen zomaar binnen kunnen lopen én blijven. Maar als er dan gegronde redenen zijn, voor een vluchteling bijvoorbeeld, dan krijgt men meestal na lange tijd een verblijfsvergunning. Als het eenmaal zover is zal ieder die uit een land komt, dat niet tot de Europese unie behoort, moeten inburgeren! Het gaat in feite om de integratie van deze nieuwe Nederlanders; jarenlang zag men daar het belang niet van in omdat men dacht dat met name de zogenaamde gastarbeiders, die in de jaren zestig naar ons land werden gehaald, na gedane arbeid weer naar hun vaderland zouden terugkeren! Maar dat gebeurde veelal niet; men besloot te blijven en men liet de familie overkomen! Later blijkt dat bepaalde groepen niet geïntegreerd zijn en bepaalde gemeenschappen zij gaan vormen. Door schade en schande wijs geworden is men  gaan inzien dat dit inburgeren van het grootste belang is; in de eerste plaats voor de betrokkene zelf, maar daarnaast zeker ook voor de autochtone bevolking. In 2007 is het allemaal bij wet geregeld en is het verplicht om ‘in te burgeren’ voor mensen die van buiten de EU komen. Vanuit de gemeente waar men zich wilt vestigen worden cursussen aangeboden waar men de taal leert en voorbereid wordt op een leven in de Nederlandse samenleving.

Ben je in feeststemming vandaag? Misschien heb je nog vakantie en geniet je van de zon, die weer is gaan schijnen. Daar alleen van kan je al opfleuren, na al die regenbuien! En daarnaast kun in deze tijd aan allerlei feestelijkheden deelnemen; de ene braderie na de andere, wielerronde hier, kermis daar, het ene dorp heeft haar feestweek nog niet afgesloten of een ander dorp start haar feestelijkheden. Dansparade, homoparade, corso’s, muziekfestivals, het kan niet op. En ook in de wijde wereld gaat het allemaal door; grote gebeurtenissen volgen elkaar snel op, sportfeesten die de aandacht opeisen van miljoenen! De ene kampioen is nog niet gehuldigd of het volgende sportgebeuren neemt al weer een aanvang. Op weg naar goud! Feesten en gebeurtenissen, tot vermaak van velen die vertier, afleiding of sensatie zoeken. Feestgangers, supporters, trekkend van het ene evenement naar het andere, er wel voor zorgend niets te missen van al die plezierige dingen, en het lijkt of er geen eind aan komt; ‘koning voetbal’ heeft zijn troon weer bestegen, de Champions league en de volgende EK en WK worden al weer voorbereid, de Olympische Spelen in Londen, volgend jaar, het is allemaal van de eerste orde! En we gaan maar door, alsof er niets aan de hand is met deze wereld! Wat dat betreft lijkt het wel op de situatie op de Titanic,  het schip dat in 1912 voor het eerst uitvoer en tegen een ijsberg botste. Hoewel het schip zinkende was, meenden velen dat het wel mee zou vallen en dat het in ieder geval op het schip veiliger was dan in de reddingssloepen! Dat dát niet zo was bleek later wel; velen gingen met het schip ten onder!

Een onderwerp dat dit jaar alle aandacht krijgt; met Griekenland als extreem voorbeeld is in deze dagen alle aandacht gericht op Amerika. Hier blijkt het noodzaak te zijn om het schuldenplafond te verhogen, en wel onmiddellijk, anders kan men de salarissen van militairen en ambtenaren niet meer betalen! Het plafond, toch al niet misselijk, moet met 2,1 biljoen dollar verhoogd worden tot 16,4 biljoen dollar! Naar verluidt is dat verhogen ‘normaal’ geworden en is dit de 100^ste keer dat het gebeurt. De Republikeinen, waaronder de Tea Party, en Democraten zijn het lang niet met elkaar eens, maar uiteindelijk is er dan toch overeenstemming en is er een schuldenakkoord dat vandaag door een meerderheid in de Senaat is goedgekeurd, en inmiddels ook door president Obama ondertekend! Nu kunnen ze weer even verder met uitgeven, maar het blijft warrig en onzeker, en al dat gedoe en de manier van handelen is bepaald geen visitekaartje voor een wereldleider als de Verenigde Staten van Amerika! Jaar in, jaar uit meer uitgeven dan ontvangen houdt geen enkel bedrijf vol, en ook als particulier kom je er heel snel achter dat de problemen zienderogen toenemen.

Je hebt het zo niet in de gaten, maar als je er eens op let dat word je bijna dagelijks uitgenodigd om iets te doen of om iets niet te doen. Zo werd ik vorige week door de Nederlandse Staatsloterij uitgenodigd om mee te doen; ze is jarig en trakteerde op een gratis lot, maar dan moest ik eerst wel meedoen! Ook was er een invitatie van Pillar of Fire om naar Bart Repko te komen luisteren en Zaterdag was ik uitgenodigd op een babyparty, en die Zaterdag daarvoor ook al. Zondag nodigden wij mensen uit op de koffie, ’s middags kwam er bezoek naar aanleiding van eerdere uitnodiging, en ’s avonds kwamen er onverwacht buren op bezoek, die we lang geleden al eens gevraagd hadden. Vandaag werd ik uitgenodigd om een petitie te ondertekenen, gericht tegen een pedofielenvereniging, [www.petities.nl/petitie/neetegen-de-pedofielenvereniging-martijn] en voor deze week ben ik door iemand uitgenodigd om te komen scrabbelen en om op Woensdagavond naar de bidstond van onze kerk te komen! Dat was slechts voor één week; daarnaast zijn er talrijke uitnodigingen om een website op internet te bezoeken, nodigen bladen en folders ons uit om winkelcentra te bezoeken, supermarkten, woonboulevards, vakantieparadijzen en wat al niet! En zo leven we ons luxe leventje voort, in onze westerse wereld; we nodigen en worden genodigd en moeten onze aandacht verdelen over tal van dingen die onze aandacht vragen. Wat wél en wat niet? Wat moeten we wél doen en waar moeten we niet op ingaan?

Het is een woord dat nogal eens langs komt, en dat is ook geen wonder op een planeet waar het er op lijkt dat ‘de leugen regeert’. Hoe belangrijk het is dat men intensief op zoek gaat naar feiten in bijvoorbeeld strafzaken, blijkt wel uit de diverse miskleunen die de rechtelijke macht maakt, en heeft gemaakt in het verleden. Met als resultaat dat onschuldige mensen soms jarenlang in de gevangenis doorbrengen! Door gerechtelijke dwaling, tunnelvisie en het zich er te gemakkelijk van afmaken leidt dat tot een onware beeldvorming. Je herinnert je wellicht de zaak tegen Ina Post waarin ze onterecht werd veroordeeld voor de moord op mevrouw Kolstee in Leidsendam, in 1986. Uiteindelijk werd ze, na vier jaar in de cel, in 2010 vrijgesproken! Zij schreef het wanhopige citaat: “ Als de onwaarheid aan de kant van de macht staat en de waarheid aan de kant van de onmacht, dan wordt de waarheid een hel.”

Hoe kwetsbaar we zijn is in de laatste weken weer opnieuw gebleken; het betrof slechts een bacterie en een kwaad gerucht, maar de gevolgen waren en zijn desastreus!  Het begon met de EHEC-bacterie, die in Duitsland als oorzaak van een aantal sterfgevallen werd aangewezen. Deze zeer zeldzame EnteroHemorragische E. Coli-stam is een Gram-negatieve bacterie; Gram was een Deense microbioloog die in 1884 een methode ontwikkelde om bacteriën te kleuren, om ze, zodoende, te kunnen onderscheiden. EnteroHemorragisch wil zeggen dat deze bacterie ernstige darminfecties kan veroorzaken. Ik zal er verder niet over uitweiden, maar het is een akelige prokaryoot, d.w.z. een cel zonder celkern, die heel wat ellende kan veroorzaken, mede omdat ze resistent is voor een aantal antibiotica. Resistent wil zeggen dat ze immuun is [geworden] en bestand tegen een bepaald antibioticum. Slechts één keer eerder werd deze ‘stam’, de 0104:H4-stam, geïdentificeerd in Zuid-Korea, in 2005.

Weer zo’n vreemd Nederlandss woord dat niet vaak gebruikt wordt: w a n k e l e n, heen en weer bewegen, legt het woordenboek uit, onvast zijn, niet vast staan, je evenwicht verliezen.

Het komt van het Latijnse vagari en in de literaire taal schreef men wel over wanken. In het algemeen geeft het woord een onzekere situatie aan, iets dat vast en zeker leek is in een wankele positie terecht gekomen.

In tegenstelling tot de ‘lintjesregen’ van vorige week, wil het met de echte regen nog niet erg vlotten. Met nu al wekenlang zonnig en warm zomers lenteweer, heeft ons landje dringend behoefte aan flinke regenbuien. Dijken dreigen zodanig uit te drogen, dat opnieuw gevaar bestaat van dijkdoorbraken! En door de ultradroge situatie in de bos- en heidegebieden is voor heel het land nu alarmfase rood van kracht! Precies 15 jaar geleden werd de maand April 1996 bekend als de droogste maand van de eeuw; nu, weliswaar in een andere eeuw, doet zich eenzelfde situatie voor, maar gelukkig nog niet zo ernstig als toen, daar er toen een halfjaar lang bijna geen druppel viel!

of bevorderd? Het kon niet op vorige week; het was alles royalty in Engeland en Nederland. Op Vrijdag kon men de hele dag voor de buis genieten van het huwelijk en alles daarom heen van de Engelse prins William en Kate, zijn verloofde. Onder enorme belangstelling vond deze gebeurtenis plaats tussen een vorstenzoon en een meisje uit het volk. Ondanks dat, werd zij na de plechtigheid bevorderd tot: hare koninklijke hoogheid Catherine, hertogin van Cambridge! Na dit mediaspektakel, dat volgens zeggen meer dan twee miljard kijkers trok, was er een dag later ‘onze’ koninginnedag; dank zij de wind waren er veel wapperende vlaggen en dank zij de zon werd het een stralende dag, waarop het koninklijk gezin alle aandacht kreeg en in alle rust een paar plaatsen in Limburg kon bezoeken! De beveiliging van e.e.a. zal wel het nodige gekost hebben, maar het is toch wel uitzonderlijk in deze tijd, dat zo’n gezelschap zich nog zo vrij kan bewegen, tussen zoveel mensen! Een gemengd gezelschap, dat wel; talrijke Oranjeprinsen met hun prinsessen, die daartoe bevorderd werden door hun huwelijk, en Pieter van Vollenhoven die de status van prins onthouden werd, ook al trouwde hij met een échte prinses!

“Sta stil en let op Gods wonderen”, zegt Elihu tegen Job [Job 37:14] en vandaag tegen ons! Sta eens even stil en kijk eens om je heen, en zie eens wat God aan het doen is, ook op deze mooie lentedag. Het leven manifesteert zich in alle toonaarden, alle dorheid en droogheid wordt overweldigd door het leven! De kou, de guurheid en donkerheid van de lange winter heeft het allemaal niet tegen kunnen houden, het leven openbaart zich opnieuw! Ondanks alle ellende in de wereld, ondanks oorlog en dreiging en dood en verderf manifesteert de Schepper, de God van hemel en aarde, dat dát niet het einde is én niet zo zal blijven! Hij laat ons weten middels de natuur dat er een Macht is Die ver boven lijden, dood en verderf uitreikt, en ons hoop geeft op een toekomst waar het eeuwig lente zal zijn, en zónder al die ellende, die er nu nog is! Stevan, een jongen van twaalf jaar wordt vandaag begraven; terwijl de bomen boven zijn graf uitlopen en in bloei staan wordt hij daar te ruste gelegd, geveld door een dodelijke hersentumor. Wat een afschuwelijke, onnatuurlijke en tegenstrijdige situatie, leven en dood zo dicht bij elkaar! En inderdaad, als er geen hoop voor een leven na de dood bestaat, dan is dit beeld gelijk aan een ‘vlag op een modderschuit’, afschuwelijk! Maar gelukkig wist Stevan en weten zijn ouders béter; hij wist dat hij naar de Here Jezus ging en zijn ouders verwachten hem daar weer te zien, en weten zich daardoor enorm getroost!

Het betekent de wijze of de manier waarop men de zaken bekijkt, hoe men over bepaalde dingen denkt of over algemene situaties. Misschien is het straks mogelijk middels een referendum om uw zienswijze kenbaar te maken met betrekking tot een tweede kerncentrale in Nederland. Nu, met de zich steeds meer uitbreidende kernramp in Japan, belooft dat in ons land, maar ook elders, een hot item te worden, een heftig onderwerp ook voor politieke partijen!

Het kan ook zijn dat de gemeente waaronder je thuishoort drastische plannen heeft om veranderingen aan te brengen, waar je het helemaal niet mee eens bent. In ons democratische land is dat bij wet heel goed geregeld; de plannen worden ter inzage gelegd waarna iedere belanghebbende zijn zienswijze mag inbrengen, binnen een bepaalde tijd. Het kan gebeuren dat een varkensboer vergunning aanvraagt om een megastal te bouwen, net achter jouw prieeltje. Ook dat krijgt eenzelfde procedure, als aan alle voorwaarden wordt voldaan.

Het is een vraag die slaat op het heden, op de tegenwoordige tijd, direct, nu! Nu schrijf ik m’n wekelijkse column, rond middernacht, maar wat er vandaag gebeurde is al weer verleden tijd. En het was toch weer niet mis, vandaag; de lente begon in ons land met een stralende dag, evenals in Iran, waar vandaag ook het Noroez werd gevierd, nieuwjaarsdag, zo berichtte iemand mij met een sms-je. In Friesland kreeg een mevrouw van 63 jaar haar eerste kindje, een unieke gebeurtenis, waarmee ze nu ook de oudste mama van ons land is!  Op deze dag werd de strijd in Libië voortgezet tussen Kadaffi en zijn aanhangers en de opstandelingen, maar nu ondersteund met hulp van de VN, gelukkig. Ook de strijd rondom de kerncentrale in Japan ging onverminderd door, omdat de dreiging van een kernramp nog steeds aanwezig is.

En in uw en jouw wereldje zal er vandaag ook wel weer van alles te doen zijn geweest. En in de virtuele wereld werd er vandaag een feestje gevierd; Twitter vierde haar vijf jarig bestaan.

 

Keek ik vorige weken nog met verbazing naar de massa’s betogers op de straten van landen in het Midden Oosten, in deze dagen kijk ik telkens weer met verbijstering naar de beelden van de alles verwoestende tsunami die Japan zo zwaar heeft getroffen. Wat een geweld, wat een enorme kracht die in enkele minuten tijd álles wegvaagt wat op haar weg komt! Het is eigenlijk niet te beschrijven, je moet het zien gebeuren, dan raak je vol ontzag en onder de indruk van zoveel natuurgeweld. Evenals in de Arabische landen zie ik een vorm van kettingreacties; zoals de vonk van onrust, onbehagen en weerstand oversloeg van Tunesië naar Egypte, naar Jemen, naar Libië, naar Marokko, naar Algerije, Jordanië en nu zelfs naar Saoedi Arabië, zo is in Japan te zien dat de zware aardbeving een hevige vloedgolf te weeg bracht, gevolgd door stroomuitval, gevolgd door een dreigende meltdown in drie van de vijftig kernreactoren! Ook in deze energiefabrieken dreigt nu een kettingreactie! Het woord meltdown, dat we de laatste dagen alsmaar horen, drukt uit dat er een kernsmelting dreigt, waarbij de kern van een reactor oververhit raakt en brandstofelementen smelten. Vandaar dat men drukdoende is met zeewater, om ‘het hart’ van de energiebron af te koelen! Een nucleaire ramp dreigt voor dit al zo zwaar getroffen ‘land van de rijzende zon’. Rond Fukushima, de plaats waar de kerncentrale staat, zijn al 200.000 mensen geëvacueerd.

Niet dat ik me laat beïnvloeden door de ‘gekte’ van Valentijn, maar ik maak toch even gebruik van dit uiterst populaire fenomeen want: ‘Love is in the air’, vandaag! Sinds de jaren ’90 is Valentijnsdag ook in Nederland een groot commercieel succes geworden; het heeft een vaste datum op 14 februari, en op die dag verrast men een geliefde met een kaartje, boeketje, cadeautje of wat dan ook! De mogelijkheden zijn eindeloos; de site Valentijn op internet vermeldt meer dan 3 miljoen berichten over deze jaarlijkse hype! Zelfs een speciale postzegel hoeft op deze dag niet te ontbreken, op je love-letter!

Ben je dat, of word je het langzamerhand? Ik vond het wel een boeiende en aandacht-trekkende titel om te gebruiken; echter, het betekent vergiftiging, en dát is niet zo’n leuk onderwerp. Maar het is misschien toch wel goed om er kennis van te nemen; is het niet voor jezelf dan misschien voor een ander, die je kunt waarschuwen.

Ben je dat, of word je het langzamerhand? Ik vond het wel een boeiende en aandacht-trekkende titel om te gebruiken; echter, het betekent vergiftiging, en dát is niet zo’n leuk onderwerp. Maar het is misschien toch wel goed om er kennis van te nemen; is het niet voor jezelf dan misschien voor een ander, die je kunt waarschuwen.

 

Schreef ik vorige keren nog over evacueren en wat er ook gebeurt, vandaag, na 31 dagen januari in 2011, is de evacuatie alleen maar toegenomen en gebeuren er onvoorstelbare dingen, elke dag! Tijdens het journaal is mijn tv-scherm vol van mensen die duidelijk niet tevreden zijn met de situatie waarin ze verkeren. Ze schreeuwen, scanderen, [ver]vloeken, tieren en beschuldigen, en uit dat alles spreekt een enorme boosheid en haat die zich,wellicht, na jaren ingehouden te zijn, nu op deze manier ontlaadt. De Arabische wereld, het Midden-Oosten, lijkt in brand te staan nu men de dictatuur wenst af te werpen, men is het spuugzat! Vanwege de wereldwijde economische teruggang is er ook daar een toenemende armoede en werkeloosheid onder het volk gekomen. Dát, in combinatie met de onderdrukking en corruptie van hun leiders maakt hen nu tot fanatieke en furieuze oproerlingen! En het vonkt aan alle kanten; vanuit Tunesië, waar de zogenaamde Jasmijnrevolutie uitbrak, sloeg het over naar Jemen, Jordanië, en Egypte. Maar ook in Libanon zijn er woedende protesten van de Soennieten tegen de door de Hezbollah gesteunde [nieuwe] president. Maar Egypte spant momenteel wel de kroon met alle onrust en opstand op straat met honderdduizenden betogers. En hoe zal het uiteindelijk aflopen? Het ziet er nog niet naar uit dat president Mubarak z’n biezen zal pakken, zoals Ben Ali van Tunesië dat deed! Een somber maar reëel beeld kan ook zijn, dat het zal gaan als twee jaar geleden in Iran, waar de opstand door de overheid werd gesmoord in dood en verderf!

En dat er van alles gebeurt op deze aardbol, dat hoef ik je niet te vertellen; kranten, tv, radio en internet zijn bronnen die dagelijks overstromen van gebeurtenissen, aankondigingen, voorspellingen en achtergrondinformatie. Beslist geen saaie boel! Gisteren las ik dat in het rijke mondaine Dubai zich een ‘ramp’ voltrekt doordat de eilandjes, die daar zijn aangelegd om dure villa’s op te bouwen, langzaam weer in zee verdwijnen! Tegelijk las ik ook dat in ons land de huismus de meest getelde vogel in onze tuinen is! O ja, en ook dat mensen met een drankprobleem een ‘alcoholslot’ in hun auto kunnen laten aanbrengen. En dan het vreselijke bericht over die aanslag in Moskou, waarbij vele doden en gewonden vielen. Allemaal dingen die gebeuren, elke dag opnieuw! En nu is er ook nog een nieuwe bron gaan stromen, die Wikileaks heet, een bron uit het verleden, die het helemaal spannend gaat maken. Het is een in 2006 gestarte website voor klokkenluiders die daar hun berichten op kwijt kunnen.

Ja, oké, natuurlijk, in deze tijd, waarin je je verlangens kenbaar kunt maken aan sinterklaas of de kerstman, is deze titel wel op z’n plaats. In deze dagen worden we als de kinderen, die vaak een hartgrondig verlangen hebben naar iets, waar ze helemaal op gefocust zijn. Op weg naar school drukken hun neus tegen de etalageruit, waarachter ‘hun verlangen’ ligt uitgestald! En op de terugweg staan ze er weer, spiedend of ‘het’ er nog ligt, wat het kost en overwegend of het haalbaar zal zijn, middels het verlanglijstje. Het is een maand van verlangens vervullen en van verlangens die vervuld worden, of toch niet. Ook al is het een koude en donkere maand, het is ook een ‘lieve’ maand. Men is milder, liever, er is een sfeertje van genegenheid; en het gaat gepaard met iets geven, iets krijgen, met waarderende woorden en een gevulde envelop, en/of een pakket! Een ‘mooie’ maand waarin velen zich van hun ‘beste’ kant laten zien, uiterlijk en innerlijk!

En jij? In deze dagen worden we er extra bij bepaald dat het anders kan zijn dan gedacht. Niet alleen het boek van Sinterklaas geeft rond vijf December haar geheimen prijs, maar ook de media doet, als het even kan, een boekje open over ‘foute’ leden van de 2^e Kamer.

Ja, vervangen, het is aan de orde van de dag in deze gebroken wereld. Alles is onderhevig aan slijtage en verval, of het nu om ons meubilair gaat, om inventaris en gereedschap, of om onze body. Soms kan je er blij mee zijn dat er vervangen kan worden; die uitgezakte matras, waar je al maandenlang rugpijn van overhield bij het opstaan, inruilen voor een strak verend bed, dat is, behoudens de financiële pijn, genieten geblazen! Maar als je heup vervangen moet worden, omdat de pijn van de slijtage ondragelijk is geworden, dat is andere koek en daar kijkt geen mens naar uit, ook al is het geweldig dat het heel goed te realiseren is in onze verzorgingsstaat! Ook in de mensenwereld is vervangen een regelmatig terugkerend onderwerp. Een regering moet vervangen worden omdat de oppositie daar al lange tijd strijd voor heeft geleverd, of dat coalitiepartijen niet meer door één deur kunnen. Mensen worden vervangen omdat ze niet meer [goed] functioneren, of omdat ze arbeidsongeschikt raken.

Ook al doe je het met dezelfde oren, er is een duidelijk verschil tussen deze twee werkwoorden. Het horen heeft te maken met de geluiden die we met het oor opvangen, we nemen geluiden waar. Luisteren is het verwerken van wat we horen, het tot ons door laten dringen, er iets mee gaan doen. Horen is een makkelijk werk, maar luisteren kan soms zwaar werk zijn! Luisteren kan trouwens op twee manieren: met je gewone oren, maar ook met je geestelijke! Je kunt bijvoorbeeld naar je lichaam luisteren en eindelijk eens naar de dokter gaan, of minderen met eten of roken. Maar je kunt ook naar goede raad gaan luisteren, die je toegestuurd krijgt via een brief of e.mailbericht! Daarom geloof ik dat een doof iemand niet kan horen maar wél kan luisteren. Bent u het tot zover met mij eens?

In een snel veranderende wereld als die van ons, ontkom je niet aan telkens weer herzien! Dat zou een stelling kunnen zijn waarop je met ja of nee zou kunnen antwoorden.

Het geldt voor alle facetten van het leven: zijn we nog wel op de goede weg, volgen we de markt, moet onze doelstelling bijgesteld worden, doen we nog steeds wat we beloven, enzovoort. Voor een goed huwelijks- en gezinsleven zijn afwegingen als deze ook van het grootste belang! Is er nog genoeg tijd voor elkaar, voor de kinderen, laten we ons niet teveel regeren door het wérk, of door het géld?

Wonderlijk in feite, dat wachten en verwachten werkwoorden zijn, vind je niet? Je doet niets en toch ben je aan het werk en ja, je kunt er zelfs moe van worden! En je kunt ze ook beiden tegelijk doen, wachten omdat je iets verwacht! Geen wonder eigenlijk, dat je er dan moe van kunt worden.☺ Gekke taal, hè, dat Nederlands.

Dit woord kwam in me op toen er vorige week een elektricien een aardpen in onze meterkast kwam slaan. Een aardlekschakelaar is mij wel bekend maar zo’n pen die in de aarde wordt geslagen, dat was nieuw voor mij. En het was een lange van twaalf meter, van koper en met aarddraad er doorheen. Ik ga er geen uitleg over geven, hoor, want ik snap het bijna niet! Hij praatte over weerstand en potentiaal en geleidingsvermogen, en het heeft met de Wet van Ohm te maken. Het is een empirische natuurkundige wet die een relatie legt tussen spanning,

weerstand en stroomsterkte. Knap hoor, van die meneer Ohm; het was een Duitse wis- en natuurkundige die 200 jaar geleden leefde, en dit soort dingen onderzocht. En die wet? Die is U = I : R, waarbij U de elektrische spanning aangeeft in eenheid Volt, I de stroomsterkte in eenheid Ampère en R de weerstand in eenheid Ohm. Wist je dat niet? Ik ook niet hoor, en ik snap er ook niks van, maar in elk geval, zo’n aardpen is voor onze veiligheid!

1000 journalisten worden er verwacht, deze week, bij de bevrijding van de kompels uit de koper- en goudmijn in San José. Het wordt een spektakel van eerste orde, zo ziet het er naar uit, maar er dienen zich ‘onvoorziene’ problemen aan, 624 meter ónder de grond! Men verschilt van mening over wie, nee, niet als eerste, maar als láátste naar boven gaat! Na ruim twee maanden is verlossing nabij, maar er zijn er die graag de 32 collega’s vóór laten gaan, uit kameraadschap of, misschien, uit sensatiezucht? De laatste zal ongetwijfeld de meeste aandacht krijgen van de media, daar men deze mannen, na een verblijf van zeventig dagen onder de aarde, niet direct langdurig aan het daglicht zal blootstellen, en snel zal afvoeren.

Een woord met een dubbele inhoud; het is een werkwoord en wel: overgankelijk of onovergankelijk, dus mét of zonder lijdend voorwerp! Nee hoor, ik ga geen taalles geven, maar het is toch wel aardig om even te zien dat zo’n werkwoord, dat met deze benaming maar weinig gebruikt wordt, toch veel inhoud heeft! En in de voorbije dagen heeft het woord in twee betekenissen gewerkt. Vandaag was er de rechtzaak tegen de leider van de PVV, Geert Wilders, die voor het gerecht gedaagd werd door verschillende partijen die zich door hem beledigd voelen vanwege zijn uitlatingen, richting de islam en haar aanhangers. En jawel, hij kreeg weer alle aandacht omdat hij zweeg!

Even was ik een paar weken met vakantie en verbleef in een heel klein huisje, aan de Zeeuwse kust. Dat wil zeggen, óp het strand, aan de rand van die grote zandbak, met de zee op een afstand van vijf tot vijftig meter, al naar gelang het eb of vloed was. En ik heb er, samen met m’n vrouw, weer geweldig van genoten, ook al komen we er al tien jaar! Vredig is het er om deze tijd, rustig en stil, en het strand en de zee voelt aan als ‘particulier eigendom’! Mensen zijn er [bijna] niet, die werken weer, zoals het hoort, en de kinderen zijn weer naar school. En dan is het een geweldige ambiance om helemaal los te komen van alle beslommeringen en andere zaken, die dan even niet hoeven. Tijd te over om te genieten van zand, zon, zee, prachtige luchten en wisselende winden en golfslagen. En ik moet je zeggen, ik heb me opnieuw verbaasd en verwonderd en verheugd over en in Gods grootheid en almacht! Wat is het allemaal mooi en geweldig, als je het ziet en er zo middenin leeft, en er rustig over na kan denken. Al dat zand, heb je er wel eens bij stilgestaan hoeveel zand er wel ligt, alleen al aan één zo’n strand? En die duinen, die daar extreem hoog zijn, zóveel zand, waar je overheen dient te komen, als je naar de bewoonde wereld wil? Zand, het is een van de meest voorkomende natuurlijke stoffen op aarde, en het zijn meestal allemaal kleine stukjes steen, variërend van 63 micrometer en 2 millimeter.

Het is een uitdrukking die we al lang kennen, maar tegenwoordig wordt het steeds meer gebruikt voor en door mensen met een afwijkende seksuele geaardheid. Het ‘uit de kast komen’ geeft aan dat zij aan hun omgeving en/of aan de wereld bekendmaken dat ze homoseksueel of lesbisch zijn. Iets wat zij lang in de verborgenheid hielden en verstopten, maken ze nu openbaar. De ‘kast’ wordt gebruikt als een metafoor voor het opgesloten zijn, en het eruit komen zou dan bevrijdend moeten werken. Je hebt je verstopt voor de mensen, maar er is nu een ‘coming out of the closet’, zoals men het in Engeland formuleert. Je was ‘closeted’, ‘gekast’, maar nu verlaat je de donkere benauwde ruimte en stap je de vrijheid tegemoet, het licht én de openbaarheid! Zó is het met enkele woorden gekenschetst maar zó simpel is het niet; het is meestal een langdurig proces van zelfverwerkelijking, en écht niet eenvoudig voor de persoon in kwestie.

Het leven is vol gebeurtenissen waar je van kunt leren en lessen uit kunt trekken. Je kunt je verdiepen in de natuur en dan dingen tegenkomen die weer een link leggen naar het geestelijke leven.

Niet dat ik mij er dagelijks mee bezig hou, maar het onderwerp is actueel in verband met het proces tegen de ex-president van Liberia, Charles Taylor. Hij staat terecht bij het Siërra Leonetribunaal in Leidsendam, en wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden die hij zou hebben gepleegd in zijn buurland Siërra Leone. De aanklagers verdenken hem er van dat hij e.e.a. heeft gefinancierd met bloeddiamanten. Hij zou deze gekregen hebben van rebellen uit Siërra Leone, in ruil voor wapens. Deze edelstenen ontlenen deze naam aan hun afkomst; ze komen uit conflictgebieden, meestal uit Afrika, en de opbrengst ervan wordt gebruikt om oorlogen van regeringen of rebellen mee te financieren. Hoewel Taylor ontkent dat hij hier ooit mee te maken heeft gehad, kwam het fotomodel Naomi Campbell getuigen dat zij van deze man ook zo’n steentje had gekregen, hoewel ze niet goed meer wist of het van hém afkomstig was. En nu kwam er weer een oud-filmster getuigen dat ze dat écht wel heeft gezegd, 13 jaar geleden. Een heel gedoe, alles bij elkaar, maar deze diamanten spelen dus een opmerkelijke rol in dit proces. Ze zijn nu trouwens in handen van de Afrikaanse justitie!

Het mag dan een archaïsch woord zijn, verouderd, volgens het woordenboek, het is in deze komkommertijd voor ons land hoogst actueel! Dachten alle kamerleden heerlijk zomerreces te kunnen hebben, moeten ze nu toch opdraven om de situatie die zich aandient, te bespreken. Het is wat droge kost voor deze vakantietijd, maar ik hoop het te’ mengen’, zodat het tóch zal boeien.

De eerste tragedie van Horatio en Anna Spafford was de dood van hun zoontje Horatio jr., die op vierjarige leeftijd aan roodvonk overleed. Tweede tragedie was de grote brand van Chicago op 8 Oktober 1871, waarbij hij alles wat hij bezat, verloor. Hij was een prominent advocaat die veel geïnvesteerd had in onroerend goed. De derde verschrikkelijke tragedie was de schipbreuk van de ‘Ville du havre’ in 1873. Twee jaar na de brand in Chicago besloot Horatio met zijn gezin op vakantie naar Europa te gaan. Hij koos voor Engeland, omdat hij wist dat daar zijn grote vriend D.L. Moody aan het evangeliseren was. Opgehouden door zaken liet hij zijn gezin vast vooruitgaan: zijn vrouw Anna en hun vier dochters Tanetta, Maggie, Annie en Bessie.

Het is een tijd, zegt het woordenboek, waarin voor de media weinig nieuws te berichten valt, met name vanwege te vakantietijd. Nu is het Nederlandse nieuws inderdaad schaars, op dit moment; het ‘oranje’ is weer in de kast en of ‘paars’ uit de kast komt, is nog maar de vraag.

Ja, laten we het daar eens over hebben; niet over voetbal of de kabinetsformatie, maar over de zomertijd, en de dingen daarom heen.
Het is weer echt zomer geworden, en dat niet alleen op de kalender, maar het is ook écht realiteit! Een heerlijke zon en lekker warm, ik vind het geweldig weer en geniet er enorm van.
En het is vrij stabiel, dus probeer er ook van te genieten, het is zo weer voorbij! Zo zat ik buiten wat te mijmeren over licht en duister en over de lichtdragers en het heelal, en ik las er wat over, met name over de zon, onze lichtbron! Wist je dat die kleine felle bol  1,3 miljoen keer groter is dan de aarde? Je zou het zo niet denken als je lekker in het ‘zonnetje’ zit, maar de temperatuur op dat geweldige oppervlak is ongeveer 6000 *C, maar in het hart van de zon is het nog iets warmer volgens de wetenschap: 20 miljoen *C! De aarde ontvangt maar een klein gedeelte van deze enorme lichtbron aan licht en warmte: 27 miljardste deel, de ‘rest’ gaat ergens anders heen. Toch is ‘onze’ zon slechts een klein ‘sterretje’, vergeleken met bv. de ster San Doradus, die 1000 maal zo groot is en 500.000 maal zoveel licht geeft! Voor ons is tie echter maar heel klein, we kunnen hem met het blote oog niet eens zien! En het is nog maar een ster van de tiende grootte; de ster Antares is 36 miljoen keer zo groot als ons zonnetje! En wat dacht je van de gigant Betelgeuze, één van de sterren van de Orion welke 50.000.000 keer zo groot is als ónze lichtbron?

Terwijl er in Den Haag druk ‘gesnuffeld’ wordt naar een nieuw kabinet, geniet het grootste deel van de bevolking van het zonnige zomerweer. Daarnaast genieten er miljoenen van de overvloed aan voetbalwedstrijden om het wereldkampioenschap in Zuid Afrika, en voor diegenen die zat en moe zijn van dat gedoe en de doordringende vuvuzelageluiden, die kunnen hun hart ophalen aan geweldige tennismatches op Wimbledon. Voor hen die dát gebeuren te saai of te ingewikkeld vinden, die kunnen uitzien naar hét drie weken durende wielerspektakel van Europa, dat dit keer in Rotterdam van start gaat: de Tour de France!

Vandaag beleven we alweer de langste dag van het jaar, en vanaf morgen gaat het alweer eerder donker worden. Gisteren was het Vaderdag voor de vaders onder ons, en in deze dagen wordt er weer gevlagd met ‘vlag en schooltas’, voor de geslaagden onder ons. Vandaag ook overlegt de informateur met fractieleiders over de mogelijkheid van een ‘paars kabinet’. En Donderdag a.s. gaat Nederland weer voetballen, en gaat daarna verder voor de volgende ronde om het wereldkampioenschap. De Polen hebben gisteren gestemd voor een nieuwe president en moeten nu nog een keer voor een definitieve keuze. Ook de Colombiaanse bevolking ging ter stembus voor een nieuwe leider. En onze landgenoot Joran van der Sloot is ‘er ingeluisd’, vindt hij.  

Ná de verkiezingscompetitie en bij de aanvang van het nu álles overheersende voetbalspektakel in Zuid Afrika, kreeg ik dit onderwerp ingegeven. Al zou je het zo niet denken, het heeft met allebei van doen!

Nog heftiger dan de strijd tussen de politieke voormannen is de strijd tussen de twee kleuren die in deze Junimaand domineren: het rood van het potlood en het oranje waarmee Nederland zich ‘opmaakt’, om op ‘passende wijze’ mee te leven met het nationale elftal dat in Zuid Afrika gaat strijden om de titel: wereldkampioen voetbal. Geen wonder dat mensen zó in de war raken, op drift raken, zoals een landelijke krant ‘kopte’. Volgens dit artikel zal de helft van de stemmers ánders kiezen dan vorige keer, en zal dus ook de helft van de 150 zetels in de Tweede Kamer veranderen van politieke kleur! Zijn er zoveel kiezers teleurgesteld in hun vertegenwoordigers? Of spelen onzekerheid en angst voor de toekomst een rol in dit gedrag? We beleven een periode waarin de ‘zekerheden’ zijn weggevallen, of ook op drift zijn geraakt! Wereldwijd zijn de banken, in ons beleven toch hét ‘fundament’ van ons bestaan, gaan schudden, omgevallen, of alleen nog maar met steun van de overheid overeind gehouden! En daar is het niet bij gebleven; de zorgen hebben zich tot in alle hoeken van de samenleving verspreid, zodat ook nagenoeg elke burger het op een of andere manier ervaart.

Dit woord bleef bij mij hangen tijdens de afgelopen weken. Dagelijks werden we via de tv geconfronteerd met het vuil van de grote steden, waar de reinigingsdiensten aan het staken waren gegaan. Zo werden we met onze neus op de feiten gedrukt, wat betreft de productie van onze afvalbergen! En ook op het belang van een goed functionerende ophaaldienst! Want we produceren wat! Alleen al op Koninginnedag liet men in Amsterdam 200 ton vuil achter! En jaarlijks komen wij met z’n allen aan meer dan 8 miljard kilo afval, restanten die overblijven van onze aankopen en welvaartsuitspattingen! Dat is meer dan 500 kg per persoon: aan GFT, [groente, fruit, tuinafval] papier, glas, plastic, textiel, metalen, hout, stenen, enz. In een bericht las ik dat de overheid een productie van 1000 kg per inwoner verwacht, in 2015!

Een niet zo passende titel wellicht, in deze hectische tijd, waarin de realiteit van alle dag onze aandacht steeds weer volledig opeist. De stofveroorzakende vulkaan, de olieramp in de Golf van Mexico, de vliegtuigramp die Nederland zo zwaar trof, het almaar ophopende vuil in de grote steden, de economische situatie in Europa en de neergang van de euro, de dreigende burgeroorlog in Thailand, de komende verkiezingen, enzovoort, enzovoort. Dat is waar het om draait, in onze wereld van vandaag, het hier en nu! Het gebeurt allemaal in de ‘zichtbare’ wereld, en daarom wil ik iets schrijven over de ‘onzichtbare wereld’, nu het over enkele dagen Pinksteren wordt.

 

Niet alleen in de lucht en in de zee, maar ook op het land is het niet pluis! Nog steeds stof uit de IJslandse krater, nog steeds lekkende olie in de Golf van Mexico, en ook nog steeds grote economische zorgen in de financiële wereld. Moesten vorig jaar zelfs banken gered worden die dreigden om te vallen, nu doet hetzelfde zich voor bij ons omringende ‘eurolanden’! Deze zwakke landen moeten door een krachtig ingrijpen van de EU voor een bankroet worden behoed, en zo was er gisteren, Zondag 9 Mei, een bijzondere en historische vergadering van de Europese ministers van Financiën, waar er naarstig werd gezocht naar een reddingsplan voor de euro, notabene! Wie had dat ooit kunnen denken? Die ijzersterke munt, die de gulden, de lire, de frank, de franc, de drachme en de mark deed verdwijnen, en daarna alleen maar in kracht toenam, en langzaam de dollar verdrong van zijn plaats als wereld-betaalmunt?

Oké, het is nog wat vroeg, maar ik wilde deze keer eens de eerste zijn! Bovendien, een goed advies moet je op tijd krijgen, zodat je er over na kunt denken voor je er gebruik van maakt.

Is daar ‘zomaar’ de Lente; na een lange winter met veel sneeuw en kou is er dan plotsklaps het voorjaar, het nieuwe leven in de natuur! De macht van koning Winter is bedwongen, het donkere weer wordt overwonnen door het licht en de zomertijd neemt een aanvang. Zo zou je het poëtisch kunnen verwoorden. Aan alle kanten is het merkbaar; door bomen, struiken en andere gewassen stromen de levenssappen en ontwikkelen zich nieuwe loten en takken. Bloemknoppen staan op openbarsten of hebben het stadium van bloei al bereikt, en worden al druk bezocht door een bijenvolkje. En je hoeft niet eens erg goed op te letten om langs wegen en in bermen de talrijke narcissen en hyacinten de wereld te zien kleuren; schitterend, leven!

Als je dit leest is het Goede Vrijdag, of het is al weer voorbij. Een hopeloze dag leek het toen, die dag dat de ‘Man van smarten’ daar hing aan het kruis. Een trieste dag, niets Goeds aan te ontdekken; de natuur raakte er door van slag, waardoor het donker werd, midden op de dag, drie uur lang! En het werd stil, daar op de heuvel Golgotha, net als toen bij Job, eeuwen voordien. Sprakeloos waren zijn vrienden bij zoveel ellende, sprakeloos waren ook Jezus’ volgelingen, nu al hun hoop de bodem werd ingeslagen! En Jezus?

Ik moest er aan denken toen ik vandaag hoorde en zag van het onheil dat in twee Moskouse metrotreinen was aangericht door twee vrouwen, die zich opbliezen in een overvolle coupe.

De heftige bewegingen in onze vaderlandse politiek overdenkend, kwam ik tot deze, naar ik meen, passende titel. Daarbij komt dan nog het in deze tijd zo vaak gebezigde voort-schrijdende inzicht, dat mij tot deze column brengt.

Al vanaf 1935 wordt er elk jaar een ‘boekenweek’ georganiseerd, en zo ook nu weer, deze week. Het thema is dit keer ‘Jong zijn’; de jongere staat centraal tijdens deze 75^ste Boekenweek. Zoals altijd wordt er ook nu weer extra aandacht gegeven aan het boek in het algemeen, en aan sommige bestsellers in het bijzonder. Morgenavond begint het met het boekenbal, en daarna gaat het festijn van start met een boekengeschenk als je wat koopt!

Een oefenmeester, een trainer, een begeleider, een adviseur, een helper, een repetitor, wie heb jij nodig in deze enerverende tijd? Door wie wilt u gecoacht worden? Deze week mag je, als inwoner van een democratisch land, je stem uitbrengen voor een nieuwe gemeenteraad in je stad of dorp. Maar misschien heb je moeite om een keuze te maken en wil je de ‘kieswijzer’ raadplegen, als een soort coach! Er wordt van alle kanten aan ons getrokken, vooral ook door de landelijke politici, terwijl de verkiezing voor het parlement pas over drie maanden plaats vindt! Het gaat nu om onze ‘eigen’ leefomgeving, en daarom is het belangrijk om kieskeurig te zijn, en om duidelijk onderscheid te maken.

Gelukkig hebben wij in Nederland, in deze hectische dagen, nog onze Olympische helden, die een sprankje gouden gloed verspreiden in het grijze en trieste politieke gebied dat in de voorbije weken is ontstaan in Kamer en Kabinet. Gingen en gaan zij voor het edele metaal en de overwinning, in het parlement ging het meer om het eigen gelijk en veel minder om het landsbelang, waardoor het allemaal uitliep op het uiteenvallen van de regering. Onverantwoordelijk gedrag, opgefokt door een oppositie die zich vaak op een weinig vriendelijke manier richtte tot de bewindslieden, zonder enig respect of ontzag! Beschamend, om zo een deel van de volksvertegenwoordiging bezig te zien! En héél jammer dat niet álle coalitieleden hun rug recht hielden! En nu heeft men wat velen graag wilden, een gevallen kabinet, en dat in een tijd dat álle handen ‘aan het bed zouden moeten zijn!’ Blijkbaar is de partijpolitiek, het eigen belang, zo vlak voor de gemeenteraadverkiezing, dan toch van groter importantie dan het landsbelang. Geen enkele reden dus, om, wat dit betreft en wat mij betreft, trots op Nederland te zijn.

 

Natuurlijk, ook de Olympische Spelen en de komende gemeenteraadsverkiezing spelen een rol in het beeld van deze dagen, maar sneeuw en zout zijn toch wel overheersend in de media!

De winter die zo zacht en kalm begon heeft zich in ons land inmiddels ontwikkeld tot een ‘topper’! Vorst, sneeuw en gladheid spelen ons grote parten; het strooizout is niet aan te slepen en slechts de hoofdwegen kunnen nog goed onderhouden worden! Rijkswaterstaat strooide al 172.000 ton over onze vaderlandse wegen, terwijl 70.000 ton gebruikelijk is! En toch, als je de beelden ziet op tv, hoe men in de VS te kampen heeft met metersdikke sneeuwlagen, dan is ons probleem slechts een bagatel, niet waar? De verschillen zijn toch wel uitzonderlijk; inderdaad, Zondag konden in Maastricht de praalwagens niet mee in de carnavalsoptocht, vanwege de sneeuw, en in het Canadese Vancouver moest men de sneeuw met vrachtwagens en helikopters aanvoeren, om de Cypress Mountain  ‘in winterstemming te brengen’, voor de Olympische Spelen, maar in Rome was er sinds 1986 niet meer zoveel sneeuw gevallen, en ook Dallas [VS] beleeft de witste winter sinds 32 jaar! Zelfs in het diepe zuiden van de VS viel 30 cm, maar Baltimore ‘ontving’ het meeste: 183,6 cm, een ongekend record!

In deze dagen ben ik er druk mee, en ik vertel je in het kort waarom. In 2008 verkochten wij ons huis heel snel, en belandden ‘tijdelijk’ in een knus houten chaletje, aan de rand van het bos. Dat het toch nog 1,5 jaar zou duren voor we wisten wat onze plek voor de komende periode zou worden, dat hadden we niet verwacht. We keken rond op de Veluwe, waar de gezinnen van onze dochters wonen, en in het Westen, waar de gezinnen van onze zonen wonen, én onze wortels liggen, en ons ‘netwerk’. Én we stonden open voor elke ‘aanwijzing’! Naast het kijken vroegen we God steeds weer de weg naar onze volgende woonplek. Wij konden onze keuze niet maken en dachten: ‘laat God het maar bepalen, Hij weet wat de béste plek voor ons is.’ En dát is nu gebeurd! We zijn er erg blij mee, met het huis en de plek, maar zéker ook dat het nu duidelijk is geworden! De verhuizing is niet zo spectaculair, en velen zullen verrast zijn: we verplaatsen ons slechts 1700 m van de stulp, waar we nu verblijf in houden! Wél zijn we er van overtuigd dat dit voorlopig de juiste plek is. Hoe dát zo, vraagt u zich misschien wel af. Dat wil ik je graag vertellen of schrijven, op een ander moment, als je dat kenbaar maakt.

Het zal je niet ontgaan zijn; vorige week werd in de nacht van dinsdag op woensdag Haïti getroffen door de zwaarste aardbeving sinds 1770. Sindsdien worden wij er elke dag en elk journaal mee geconfronteerd, en naar het zich laat aanzien zal dat nog lang voortduren, want de catastrofe is ongekend groot, en de ontreddering enorm! Hoewel ik het me ook weer afvraag hoelang onze belangstelling en meeleven zal duren. Heel vaak eisen de daarop volgende ingrijpende gebeurtenissen onze aandacht al weer op! En zeker als het een aardbeving betreft, waarvan er zoveel en steeds meer plaatsvinden! De cijfers van 2009 zijn nog niet bekend maar 2008 telde 585 rampen, waarvan 326 natuurrampen die bijna allemaal verband hielden met het weer! Wie weet nog van de cycloon over Myanmar die bijna 140.000 doden eiste, of de aardbeving in China, waarbij omstreeks 90.000 mensen omkwamen? Dát bedoel ik: we leven in een ‘rampgebied’ dat aarde heet, en onze aandacht wordt van het ene na het andere getrokken, en we zijn al blij dat het onze deur [nog] voorbij gaat!

‘Kennis van iets vóórdat het gebeuren zal’, zo omschrijft het woordenboek de titel van deze week. En dat is toch wel een mooie wens, zo aan het begin van 2010, om alvast iets te weten voor het gebeurt! Of niet?

Als ik dit schrijf zijn we nog enkele dagen van 2010 verwijderd. Het jaar is oud en bijna voorbij; alweer om, alweer tien jaar om van de nieuwe eeuw, die in 2000 zo spectaculair begon! Kun je het nog voor de geest halen? Alle hectiek rondom de overgang van het ene naar het andere millennium? De computers, de verkeerslichten, alle technologische wonderen, hoe zouden ze zich houden bij die onbekende overgang, die nog nooit iemand had meegemaakt?

Of is het een herhaling? Naar mijn mening is het niet hetzelfde; trouwens, hetzelfde is een herhaling van iets dat al eerder plaatsvond. Opnieuw kan anders zijn, een andere uitkomst hebben. Als je bijvoorbeeld je rijexamen over moet doen, dan wil dat zeggen dat je gezakt bent, maar dat je nu hoopt dat het wél zal lukken, dat het anders zal gaan!

Als je dit leest dan is Kerst 2009 in aantocht, of al aangevangen. Opnieuw worden er voorbereidingen getroffen om deze dagen op een voor iedereen weer andere manier door te gaan brengen! Zal het een herhaling worden van vorig jaar, of zal het anders zijn, dit komende kerstfeest? Dezelfde kunstkerstboom staat misschien weer op dezelfde plek met dezelfde slingers, ballen en engeltjes erin. Je hebt misschien wel weer dezelfde plannen als in 2008: tijdens kerstnacht naar de kerk, op eerste kerstdag misschien [weer] naar de kerk, ’s avonds gezellig eten met de kinderen of met vrienden. Maar het kan ook zijn dat je niet één keer naar een kerk gaat, en dat de kinderen helemaal niet komen, en dat je blij bent als al die poespas weer voorbij is! Een afdruk, een kopie van vorig jaar, een herhaling, daar lijkt het misschien wel op.

Het eerste deel van deze maand hebben we achter de rug; pakjesavond is voorbij en de sint is zichtbaar vertrokken, dat is beter voor de kinderen! Het sprookje moet goed afgewerkt worden, dan kunnen ze die spannende episode goed afsluiten.

 

Mijn computer gaf direct een foutmelding toen ik dit woord op het scherm zette, maar toch is het geen nieuw woord, hoewel ik dat wel dacht. Ik ving het op via de radio en sloeg het in mijn gedachten op. Ik dacht er over na en dat leidt nu tot het volgende.

Terwijl het stormde liep ik vorige week in het bos en werd bepaald bij het geweld, waarmee de bomen door de wind ‘behandeld’ werden. Dat ‘ hoge bomen veel wind vangen’ was duidelijk te zien! De hoge toppen werden heen en weer gezwiept, en de laatste blaadjes dwarrelden over en om mij heen. Veel van de niet groenblijvende bomen stonden er dan ook al kaal en glimmend bij, naakt en koud buigend onder zoveel geweld.

Vandaag is het dan toch gebeurd; enkele dagen liep ik met het dilemma of ik wél of niet voor de injectie tegen de Mexicaanse griep zou gaan. Niet alleen luisterend naar mezelf, maar ook naar ‘raadgevers’, kwam ik tot het besluit de injectie te accepteren. En volgende week nog een tweede. Zo moet voorkomen worden dat het inmiddels wel bekende virus haar schadelijke en kwaadaardige uitwerking zal hebben op m’n lichaam. Dat is ook wat dit Latijnse woord betekent: het vermogen hebbend tot giftige, schadelijke en aanstekende werking. En dat kan dus een virus zijn die onze gezondheid bedreigt, maar het kan er ook een zijn die je computer infiltreert en tot zwijgen brengt! Maar we worden ook belaagd door bacteriën; dat zijn eencellige organismes, die zich overal bevinden waar het nat, droog, koud of heet is, buiten ons lichaam. Maar vooral ook in ons lichaam zijn ze te vinden, en kunnen we er de nodige narigheid van ondervinden. Een hele ‘bekende’ is wel de legionella- en de salmonellabacterie.

Het Latijnse woord, afgeleid van het Byzantijns-Griekse dilèmmatikos, duidt aan dat er een keuze gemaakt moet worden tussen twee [of meer] opties of alternatieven, die beiden even aantrekkelijk dan wel onaantrekkelijk zijn! Het betreft vaak een heel persoonlijke keuze. Als je al enige tijd op aarde doorbrengt zal een dergelijke situatie je niet vreemd voorkomen. Trouwens, ook de jongsten onder ons worden er al mee geconfronteerd, als ze van een schaal met lekkers iets uit mogen kiezen. Hoe moeilijk dat kan zijn!

Enkele zaken waarover ik wat las, en andere die in de media genoemd werden, brachten mij tot dit onderwerp. Trouwens, zou er wel eens een week voorbij gaan waarin géén kwesties inzake recht en onrecht aan de orde komen? Maar ik zal mij beperken tot enkele actuele zaken, als voorbeeld.

Een woord dat staat voor vast, blijvend, voorgoed; dit woord dringt zich vandaag aan mij op, nu het einde van de DSB-bank, welke ongekend vaak in het nieuws was in de voorbije dagen, een feit is geworden.  Het leek er op dat de heer Scheringa met zijn imperium nog een herkansing zou krijgen, maar helaas. Geen soelaas meer, geen herkansing meer, geen compromis! Na enkele verwoede pogingen heeft hij vandaag toch het hoofd moeten buigen, en met hem zijn meelevende personeel en niet te vergeten de vele gedupeerde spaarders en schuldenaars die vaak onder slechte condities geld hebben geleend! De man achter alles, waarvoor niets te dol scheen, en die [te] grote risico’s nam, is uiteindelijk gedwongen om te stoppen, definitief! Een ‘blijspel’ van weleer is geëindigd in een drama, en vandaag is het doek gevallen over de ‘spelers’ en de ‘figuranten’! De curatoren gaan aan de slag om wat overblijft zo eerlijk mogelijk te verdelen, terwijl daarnaast onderzoeken worden gestart naar eventuele ‘medeschuldigen’! Het concern ‘is niet ondergegaan, omdat niemand wilde redden’, zo betoogde minister Bos tijdens de persconferentie. Er waren ‘redders’ genoeg, maar de ‘drenkeling’ bleek reddeloos! En voor de buitenstaander leek alles nog wel zó gezond, al waren er al wel diverse waarschuwingen. En dan wordt er binnen twee weken een ‘dodelijke ziekte’ geconstateerd, met een desastreus einde als gevolg! Een heel ‘menselijk’ beeld, in feite!

Ja, dat kan iedereen, zich vergissen; het kan een abuis zijn, een dwaling, een misslag, een misrekening, een fout. En meestal kom je er na verloop van tijd achter, en dan trek je de conclusie dat het een vergissing was! En het kan iedereen overkomen, en het kan niet anders of het is iedereen al eens overkomen, die volwassen is.

Het onderwerp kwam bij mij tot leven toen ik vorige week vernam dat de president van de VS, Barack Obama, de Nobelprijs voor de Vrede was toegekend. Na nog geen tien maanden praktiserend leider van Amerika, meende het comité, dat jaarlijks deze prijzen toekent, dat hij van de 205 kanshebbers de meest aangewezen persoon was, die er voor in aanmerking kwam, dit jaar. De prijs dient: ‘als beloning voor iemand die zich bijzonder heeft ingezet om de ‘vrede’ dichterbij te brengen’! Met verbazing vernam ik dan ook het bericht over deze winnaar, en met mij nog heel veel anderen! Hij werd uitgekozen, niet om wat hij al gedaan heeft, maar om wat hij van plan is te gaan doen!

Franciscus van Assisi heeft nooit kunnen bevroeden dat het vanaf zijn sterfdag, 4 Oktober 1226, niet meer zou ophouden: Dierendag! Wereldwijd staat het op de agenda, deze dag van extra aandacht voor de dieren. Hij was iemand die zorg had om zwervers en armen, maar ook planten en dieren hadden zijn liefdevolle aandacht. De legende vertelt zelfs dat hij kon praten met de dieren! Maar als hij nu zou zien wat wij er in onze westerse wereld van gemaakt hebben, dan zou hij alleen maar heel verdrietig worden over zóveel aandacht en verspilling voor en aan dieren! Ik hoop niet dat u nu direct vergramd reageert, als eigenaar van een hond of kat, of ander dier, maar dat je verder leest, om er achter te komen wat ik bedoel.

Gisteren was het weer zover; wellicht heb je ook je [huis]dier extra vertroeteld, vanwege deze bijzondere dag. Een échte feestdag voor tal van dieren, in Nederland en Europa, die het ook op de ‘gewone’ dagen al bijzonder getroffen hebben! Elke dag is het al feest met voeding ‘dat moet voldoen aan de wettelijke maatstaven voor humane voeding; het moet geschikt zijn voor menselijke consumptie’, volgens het Centrum voor Diervoeding.

Terry Herbert had er geen idee van; al 18 jaar liep hij als amateurarcheoloog met zijn metaaldetector rond, in de hoop iets van waarde te vinden. Vele kilometers legde hij al af, over de landerijen van het graafschap Staffordshire in Engeland. En vorige week, warempel, op het weiland van zijn vriend gebeurde het! De detector gaf aan dat er ‘iets’ van metaal onder de zoden lag, en Terry sloeg aan het graven, met hoop in z’n hart, zoals altijd. En toen groef hij zich letterlijk rijk; 7½  kilo aan gouden en zilveren voorwerpen ontfutselde hij daar de aarde, daterend uit de 6^e eeuw na Christus, voorheen waarschijnlijk eigendom van de Angelsaksen. Hij mag het niet houden, maar een vindersloon van plusminus een miljoen euro zal hem toch wel weer moed geven voor de volgende 18 jaar, denk ik.

Kunt u nog iets positiefs bedenken, na Prinsjesdag, de regeringsplannen en twee moties van wantrouwen tegen dat beleid? De Miljoenennota kondigde aan dat de economische krimp in 2010 waarschijnlijk voorbij zal zijn, dat was nog positief, maar voor het overige was het alleen maar slecht nieuws dat te horen was, uit de mond van minister Bos. Kon hij vorig jaar nog afsluiten met een ongekend overschot, nu moest hij een begroting presenteren met een ongekend tekort! En met prognoses over sterk stijgende staatsschuld, werkeloosheid en faillissementen, en een dalende koopkracht, werd het wel een sombere prediking, ondanks de heerlijke zonnige zomerdagen, elke dag weer!

string(152) "Smarty error: [in evaluated template line 2]: syntax error: unrecognized tag: 77EFE89B-FE7A-4FEA-A3E4-CBA7F46F19CA (Smarty_Compiler.class.php, line 446)" string(117) "Smarty error: [in evaluated template line 2]: syntax error: unrecognized tag '' (Smarty_Compiler.class.php, line 590)"

Er zijn dingen die, zolang je er niet over nadenkt, heel gewoon lijken. Het gebeurt, je accepteert het als normaal, maar als je het besef van wát er eigenlijk gebeurt, tot je door laat dringen, dan snap je er geen lor van. Tenminste, zo is het met mij gesteld. Dingen die je ziet gebeuren, die je gemaakt ziet worden, waar materiaal bij gebruikt wordt, dat is allemaal wel te bevatten. Maar het onzichtbare, en daar is tegenwoordig héél veel van, dat gaat mijn pet heel ver te boven! De berichtenstroom die de ether vult, en vervuilt, heeft zo’n vlucht genomen, dat ik, met mijn beperktheid, wel eens denk dat het op een dag totaal zal blokkeren, en in de soep zal draaien! Weet ik veel.

In de voorbije dagen werd er weer gedacht en herdacht; en dat tegen de tragische achtergrond van een koninginnedag waarop de vlaggen halfstok gingen! Een scenario dat je je met de grootst mogelijke fantasie nog niet zou kunnen bedenken. En toch, het gebeurde.

Bijna 70 jaar geleden begon de 2^e wereldoorlog, en de eerste week van de maand Mei werden we weer uitgebreid bedacht met verhalen en beelden uit dat droevige verleden. Elk jaar weer roept zo’n week van herdenken toch een bepaalde sfeer op. Het lijden, de machteloosheid, de saamhorigheid, de verbondenheid met elkaar. Documentaires, films, getuigenissen van onderduikers en verzetsmensen, het bepaalt je weer bij hoe erg het was. Zelf zag ik de film ‘Schindler’s List’, waarin nog weer eens duidelijk wordt hoe de Joden door de Duitsers behandeld werden. Kinderen, gehandicapten, oude mensen en normale mensen, ze moesten allemaal dood, uiteindelijk. Dank zij de list van Schindler werden er 1100 mensen gered van de gaskamers, maar 6.000.000 Israëli’s, mensen als wij, werden als dieren afgemaakt! De oorlog als zodanig kostte een veelvoud aan mensenlevens, en het is goed om daarbij stil te staan, en om de jeugd er bij te betrekken. ‘Want het mag nooit meer gebeuren,’ zeggen we dan!

Laat je dit keer niet afschrikken door het ‘vreemde’ woord; ik zal verder helder en duidelijk zijn over dit bijzondere onderwerp!

Bijzonder, ja, wat vinden wij eigenlijk nog bijzonder? Naast onze persoonlijke bijzondere dagen, verbandhoudend met geboorte, huwelijk, succes, overlijden en andere gedenkdagen, kennen we tegenwoordig gemiddeld wel elke week een bijzondere dag. De eerstkomende is nu ‘onze’ Koninginnedag, gevolgd door Dag van de Arbeid op 1 Mei, de Dag van de Vrijheid op 5 Mei, Dag van Europa op 9 Mei en Moederdag op 10 Mei! Achter ons ligt al de Dag van de Geluidshinder, de Week van de Ondernemer, de Dag van de Doktersassistente, de Antiracismedag, de Secretaressedag en de Dag van de Zorg. En er volgen nog: de Burendag, de Werelddierendag, Dag van de Tolerantie, Dag van de leraar, de Dag van de witte Stok, enzovoort. En gisteren was het de dag van AZ, de voetbalclub die na 28 jaar weer eens landskampioen werd! Zaterdag had men al een enorm feest gepland, maar de tegenstander liet zich niet intimideren en bracht ze een gevoelige slag toe, waardoor de blijdschap in droefenis omsloeg! Echter, een van de concurrenten werd uitgeschakeld, waardoor tóch de eindzege veilig werd gesteld!

Niet zo’n gezellig onderwerp voor deze zonnige lentedagen, maar het leek mij toch goed om er over te schrijven. Het is een item dat alleen maar toeneemt in actualiteit, en zeker in deze tijd van recessie. Op het Internet zijn er tienduizenden berichten te lezen over schuldhulp, schuldhulpverlening, schuldsanering en gelijksoortige benamingen, die allen met schuld te maken hebben! Het aantal mensen dat er gebruik van maakt neemt elke dag toe, waardoor de instanties die hulp verlenen of er bij betrokken zijn, bedolven raken onder het werk.

Ja, het zou best kunnen dat je schuldig bent bevonden, en dat je nu gezocht wordt! Vorige week werd bekend dat er 50.000 mensen gezocht worden, waarmee er nog een appeltje te schillen valt, door het Ministerie van Justitie; vijftigduizend delinquenten, bedrijvers van een strafbaar feit! Bewezen dus, dat ze ‘kwaad’ gedaan hebben. Maar ze wonen dus niet [meer] op het adres dat ze eens opgegeven hebben, of ze zijn eens ‘bij verstek’ veroordeeld, zonder dat ze daar dus bij aanwezig waren. Nu wordt het team dat zulke mensen zoekt, verdubbeld, want minister Hirsch Ballin wil in ieder geval de schuldigen die minstens nog 300 dagen moeten ‘zitten’, zo gauw mogelijk oppakken. Voor al deze veroordeelden, een voetbalstadion vol, reserveert hij voor de komende drie jaar 500 extra cellen. Van de grootste boosdoeners worden er binnenkort foto’s op het internet geplaatst, zodat het volk van Nederland ook mee kan zoeken! Ja, het zou zomaar je buurvrouw of je schoonvader kunnen zijn! Maar, onder die duizenden zijn er ook velen die hun bekeuring niet betaalden, en waarvan het geldbedrag nu is omgezet in één of meer dagen cel. Toen wij enkele jaren ex-verslaafden huisvestten maakte ik het ook onregelmatig mee, dat de politie kwam om iemand op te halen waarvan nog een bekeuring openstond; ter plekke kon men dan alsnog betalen, of meegaan en de celstraf ondergaan. Meestal koos men voor de cel, waarmee dan een aardig ‘daggeld’ werd verdiend!

In deze tijd een iets ironische titel, besef ik me nu, met een dubbele inhoud. Ik meende te gaan schrijven over ‘van tel zijn’, maar dit onderwerp past op dit moment beter, en het heeft er toch ook mee te maken. Het woord als zodanig komt uit de bokswereld; als de tegenstander tegen de mat gaat, dan begint de arbiter tot tien te tellen, hardop. Als de gevloerde bokser ondanks alles toch blijft liggen, dan is hij uitgeteld en heeft hij de partij verloren.

Maar het kan ook zijn dat je ’s avonds moe op de bank neerploft, met een gevoel van uitgeteld zijn, doodmoe, uitgeput of afgepeigerd!

Maar nu dacht ik meer aan de mensen die leiding gaven aan grote bankconcerns en andere grote financiële instellingen, en die hun werk als zo belangrijk inschatten, dat zij zich naast een geweldig salaris nog eens een exorbitante bonus toekenden. En dat, terwijl zij een roekeloos beleid voerden, waarbij enorme risico’s werden gelopen! Deze mensen zijn nu merendeels uitgeteld; kort geleden kon men op tv een aantal Engelse kopstukken uit de bankwereld zien, die hun excuus maakten voor hun roekeloos gedrag, en in hun schaamte voor hun clientèle en landgenoten, wel weg wilden kruipen! Uitgeteld, niet meer van tel!

Een woord dat nog nooit zoveel is gebruikt als in deze hectische tijden, waarin alles van enige financiële of economische waarde wel lijkt te verdampen! Blijft er nog wel iets over van de inhoud van de door ons zo nijverig opgebouwde ‘voorraadschuren’, die, naar wij dachten, uitpuilden van welvaart en voorspoed? Of verdampt het tot de bodem?

Begrijp me goed, ik ga niet met de media mee, die zich schijnt te verlustigen in haar zoektocht naar nóg meer negatieve berichten, om het dan met een voldaan gevoel te spuien over land en volk. Nee, maar ik wil wel graag vanuit iets negatiefs naar positieve dingen op zoek gaan, om, in een tijd als deze, ook te melden dat er hoop is, en uitzicht en verwachting, en niet alles kommer en kwel!

Een wonderlijke titel, inderdaad. Het woord kwam s’nachts in m’n gedachten, en toen ik er over na lag te denken, kwamen er zoveel raakpunten tussen dit woord én deze tijd boven, dat ik ze eerst maar heb opgeschreven, voor ik weer ging slapen.

Als het een aantal nachten heeft gevroren en je wilt het ijs op de sloot gaan proberen, dan kan het zijn dat, als je er opstapt, er naar alle kanten scheuren in trekken, onder het maken van zo’n typisch hol geluid. Je zakt er nog niet direct doorheen, maar het waarschuwt wel dat je nog niet verder moet gaan!

Een Frans woord weliswaar, maar zo ingeburgerd bij ons, dat bijna iedereen wel weet dat het een hulpmiddel is, dat vaak aangewend wordt, om uit een impasse te geraken. Het woordenboek omschrijft het als ‘een schikking tussen partijen, waarbij ieder iets toegeeft.’ ‘Het is geven en nemen’, zegt men vaak, en dat is, denk ik, ook het principe van een compromis. Het is een middenweg vinden om iets op te lossen, zodat hét toch door kan gaan!

Als je je dat realiseert, dan kun je ook horen en lezen dat dát op alle terreinen van het leven heel vaak gebeurt, iets toegeven om toch iets te bereiken! Water bij de wijn doen, soms.

Het komt in de ‘beste’ huwelijken voor, tussen werkgevers en werknemers, tussen EU lidstaten, bij de Verenigde Naties, bij de G7, en waar niet al! In feite zijn mensen, partijen, het maar zelden met elkaar eens, omdat ze vaak tegenstrijdige belangen dienen, en het eigen belang bovenaan staat, en de meeste zorg verdient! Met die gedachte, én met de compromissen in de binnenzak, gaat men rond de tafel zitten, op zoek naar wat er maximaal uit te slepen valt!

Het is heel goed te begrijpen dat mensen in deze tijd niet meer weten welke kant ze op moeten. Er gebeurt zóveel, en het gaat allemaal zó snel! Je bent nog maar net bekomen van een voorval of uitspraak of gebeurtenis, je denkt er nog over na, en dan is daar het vólgende al weer! Even schets ik iets van wat ik bedoel.

Je bent rooms katholiek en je hebt het goed voor met de paus; je denkt dat hij onfeilbaar is, omdat de kerk dat zegt, en dan doet hij iets waar bijna de hele wereld ‘ach en wee’ over roept!

Hij laat notabene een geflipte bisschop met zijn club weer toe tot de parochianen, terwijl die man nog steeds beweert, én waarvoor hij uit de kerk was gezet, dat de Holocaust een verzinsel is, en dat de gaskamers, waarin de Joden werden vergast in Auschwitz, niet hebben bestaan! Ik kan me voorstellen dat je dan denkt: nou, hoofd van de kerk, helemaal onfeilbaar ben je toch ook weer niet.

Dat is me nogal een onderwerp, zeg. Het overweldigde mij, toen ik op het Internet keek, betreffende dit onderwerp. 123.000 pagina’s die handelen over voedingswaarde, en alles wat daarmee te maken heeft! Of dat ook even van belang geacht wordt, en actueel is, in onze tijd, 123.000 pagina’s, en dan nog niet geschreven over alle navenante sites!

Met deze waarde wordt de samenstelling van een voedingsmiddel bedoeld. En zo kun je op deze site kijken wat de voedingswaarde is van een bepaald voedsel dat je wilt gaan eten.

Een krantenkop, vorige week in een dagblad, bracht mij op dit onderwerp. ‘Ome Gerrit heeft ons allemaal de weg gewezen’, stond er te lezen, ‘iets waarvoor wij hem heel dankbaar zijn.’
Een reactie van het personeel van het van der Valk concern, naar aanleiding van het sterven van één van de grondleggers. Deze, en andere lofprijzingen duiden aan dat hij een gewaardeerde werkgever en bestuurder was. De hotelketen met de Toekan kan zijn portret nu op gaan hangen in de vestibules of gangen van de tachtig vestigingen, ter gedachtenis aan deze grondlegger en wegwijzer! Zijn aardse leven is voorbij, maar kende hij zélf de Weg wel, naar het leven hierna?

Talrijk zijn de wegwijzers in ons land; fysiek onmisbaar op ons drukbevolkte vakje grond, en in een overvolle randstad.

In Amerika is er vandaag een nationale feestdag; dit ter herinnering aan Martin Luther King, de man die er van droomde dat er een tijd zou komen, waarin het niet meer zou uitmaken met welke huidskleur je werd geboren. Daar vocht hij voor, geweldloos, vanaf zijn jeugd, totdat hij, na vele bedreigingen en verschillende aanslagen, vermoord wordt, slechts 39 jaar oud. Vorige week zou hij 80 jaar geworden zijn.

Morgen, 40 jaar later, wordt er iemand met eenzelfde huidskleur ingezegend als president van datzelfde land, Amerika! Barak Obama begint daarmee aan een enorm zware klus en een niet benijdenswaardige baan. De verwachtingen zijn hoog gespannen, te hoog, mijns inziens! Vooral de zwarte, vaak arme, bevolking denkt dat deze ‘kleurling’ voor hen een paradijs op aarde zal doen ontstaan! De Obamiagekte heeft een hoogte bereikt, die voor onze begrippen ‘eng’ aandoet, onwerkelijk. Obama  heeft de aureool al bereikt van een messias, die verlossing komt brengen, terwijl hij nog niets gedaan heeft! De kreet ‘change, we can’, zal nu in daadkracht moeten worden omgezet, maar de illusie ‘wij gaan iets nieuws beginnen’, zal weldra tot grote teleurstelling leiden! De nieuwe leider zelf, probeert de hoog oplopende verwachtingen in te tomen, in zijn toespraken, omdat hij wel inziet dat het slechte tij zomaar niet gekeerd is! En dat er op de ‘liefde’ voor zijn huidskleur nog heel wat af te dingen valt, blijkt wel uit de extreem strenge bewaking, rondom hem, en het hele gebeuren. En evenzo zijn auto, die morgen voorrijdt; gepantserd als een tank, super speciale banden, en aan boord,

naast alle technische snufjes, bloed, zuurstof en wapens! Lang leve de president!

Voor de meesten van ons heeft het leven vandaag weer zijn normale gang voortgezet; op deze koude maandag moest het werk weer opgepakt, het onderwijs weer voortgezet, de colleges weer gevolgd worden. Misschien wel met een gevoel van heimwee, van melancholie en een hoog percentage aan tegenzin! Maar velen ook met verwachting en verlangen, met een uitzien naar dát, wat het jaar tweeduizendnegen gaat brengen!

De overgang van een oud naar een nieuw jaar heeft toch altijd iets speciaals; ook al verandert er meestal niet veel, het stemt toch tot een vorm van nadenken, van overwegen, van omzien en gedenken, ook al heeft dat voor de één soms een heel andere inhoud dan voor de ander.

Dit is alweer de laatste column van 2009; als je dit leest verglijden de laatste dagen van het jaar, en ligt een groot gedeelte van het bedrijfsleven stil, in afwachting van het nieuwe jaar! En tallozen genieten van hun vrije dagen, hun kerstpakketten, gratificaties en cadeaus. En de crisis, aangroeiend tot recessie, proberen we te vergeten en tillen we óver het jaar heen!

Maar als afsluiting van het jaar, en op weg naar 2009, wil ik u en jou nog een goeie raad meegeven, in de hoop dat je die wilt aannemen.

In een tijd als deze snakt men naar duidelijke, eerlijke adviezen, waarbij niet het eigen belang voorop staat! Kom er maar eens om, zult u denken, na alles wat er al is mis gegaan, dit jaar!

In deze maand gaan ze weer met duizenden over de toonbank: de garantiebewijzen. Een sinterklaascadeau of iets voor onder de kerstboom, een beetje een present vraagt om een garantiebewijs van een jaar, of langer! Bij aankoop van een mobieltje of een wasmachine of een nieuw ledikant, een auto, of wat dan ook, je kunt er op rekenen dat men instaat voor de kwaliteit van het product, en dat men dat nog eens bevestigt op papier! Vroeger kreeg je, als je iets kocht, veelal een officieel papier dat je goed moest opbergen, voor het geval er toch iets ging haperen aan het apparaat, in de gestelde termijn.

Nu moet vaak de minieme kassabon als enig bewijs dienen voor garantie, met het risico dat men dat zoekraakt, en geen enkele aanspraak of recht op gratis vervanging of reparatie meer heeft!

Trouwens, garantie staat in deze onrustige tijden toch al heel hoog genoteerd! De spaar-gelden bij de wankelende banken in ons land, en daarbuiten, beleefden barre tijden, en nog! Tot veler genoegen heeft onze regering toegezegd dat onze spaarcenten tot € 100.000 ‘altijd’ zullen worden terugbetaald, als is het niet door de bank, dan wel door het rijk! En dat was voordien maar € 20.000, dus door dit verkregen recht zijn heel veel spaarders gerustgesteld geworden, voorlopig!

Bovendien, wat betekent garantie hebben, een recht hebben, in de tijd waarin wij nu leven?

Wat een raar woordje eigenlijk, vind je niet, voor een onderwerp? Het is ook wel een bijzonder woordje met veel inhoud; het woordenboek kent het wel veertien betekenissen toe, en het komt alleen maar in Nederland voor, in Vlaanderen spreekt men van ‘schoon’! Maar schrik niet, ik gebruik maar één betekenis, die van schoon, fraai, mooi, heel mooi, enzovoort.

En dan zit ik toch weer opnieuw in de actualiteit van deze dagen, de komende feestdagen, de dagen van goed voor de dag komen, er goed uitzien, de mooi-zijn dagen! Ook mooi zijn in ons dóén, elkaar van alles geven, het béste wensen, even de dagen doorbreken met licht, kleur, met mooi!

Het is maar een klein woordje, afkomstig van het Franse ‘alarme’, maar de uitoefening van de inhoud kan groot van betekenis zijn! De Italianen kennen de kreet ‘a l’arme’, om daarmee de troepen op te roepen, om de mensen bij watersnood, brand e.d. te waarschuwen, enz.  In onze moderne tijd kennen wij de sirenes die op torens en gebouwen geplaatst zijn, in elke stad en elk dorp, en die elke eerste maandag van de maand om twaalf uur getest worden! Die gillende sirenes moeten door heel ons land, en voor iedereen, hoorbaar zijn, zodat niemand ooit zal kunnen zeggen: ‘Ik heb het niet gehoord’! In vroegere tijden werd er op de trompet geblazen, op de trommel geslagen, met de klokken geluid, ‘alllllllllllllaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrmmmmmmm’ geroepen en geschreeuwd, maar allemaal met hetzelfde doel: waarschuwen voor komend onheil!

Je kent het woordje wellicht; het is Latijn en in het Grieks schrijf je het als Öidè, en in het Nederlands staat het voor ‘lofdicht’, ‘een lyrisch gedicht waarin een verheven onderwerp wordt bezongen’, zo legt het woordenboek het uit.

In de week die voorbij ging moest ik daar aan denken, bij het lezen van kranten, waar in commentaren en columns, bij voorbaat, in alle toonaarden en superlatieven, lof aan Obama werd toegezongen, de komende president van Amerika! Hoewel hij nog niets deed dan campagne voeren en toespraken houden, wordt hem al uitgebreid de mooiste eigenschappen toegemeten: zoals ‘een jonge zwarte koning die geen kroon nodig heeft’, ‘een man met het hart op de goede plaats’, ‘een dichter en een prediker, zonder ijdelheid en zonder kansel’, ‘symbool van hoop en verandering’, en zijn tweede naam, Hussein, ‘die verbindt werelden’ een naam met betekenis: ‘hij die met ons is’! En ook: ‘een zindering gaat over de aardbol’, en ‘de wereld ziet er na 4 November anders uit, terwijl het werk nog moet beginnen.’

Een onderwerp, denk ik, waar in deze dagen het meeste over te schrijven, én te praten, valt! Kent onze tijd wel zo’n moment als dit, waar, tegen een decor van een wereldwijde ongekende financiële en economische neergang, twee partijen, twee mannen, strijden om het presidentschap van een nagenoeg failliet Amerika? Obama of McCain; hoe ze ook zijn, bijzónder zijn ze in ieder geval al door het feit dat zij zó’n baan ambiëren, zó’n ondankbare taak op zich willen nemen! Als je dit leest ga je binnen enkele dagen vernemen wie deze gigantische klus gaat uitvoeren, of het is dan al bekend. Het feit alleen al, dat een zwarte man zulke hoge ogen gooit in de Verenigde Staten, is een ongekende verandering, laat staan als hij straks wérkelijk president wordt! Wát een change voor het gekleurde deel van de bevolking, ongekend! Maar of hij de maandenlang gescandeerde yell van ‘We can’ werkelijk in een positieve verandering zal kunnen omzetten voor zijn land en volk, én de wereld, dát is te hopen, maar vált te betwijfelen, mijns inziens.

Een beladen woord, in deze dagen; het heeft met zékerheid te maken, met vertrouwen! En dát valt niet mee, nu ook vandaag, voor de zoveelste maal de beurskoersen onderuit gaan, en er wereldwijd, tot zelfs in China, er teruggang in de economie wordt geconstateerd, en er in Amerika serieus gesproken wordt over een nabije recessie!

Geloven kan niet zonder beloven; op een gegeven moment ga je geloven in iets wat een ander belooft, waar of niet? Als een IJslandse bank belooft dat ze goed voor je euro’s zal zorgen, én daar een royale rente voor over heeft, én de Nederlandse bank haar vertrouwen daarin uitspreekt, én iedereen het doet, dan groeit je vertrouwen in die bank met het uur, en op een zeker moment waag je de stap, in geloof op een goeie afloop!

Vorig weekend werd er voor het eerst in ons land een Erfenisbeurs gehouden; Vrijdag voor de professionals en zaterdag voor het brede publiek. Wellicht heb je intussen je buik wel vol van beursberichten, maar dit vond ik toch wel interessant!

Het doel ervan is om hulp en voorlichting te bieden aan [toekomstige] erflaters en erfgenamen die verwikkeld geraakt zijn, of kunnen raken, in eindeloos getouwtrek en onverkwikkelijke familieruzies over een nalatenschap of een onderdeel daarvan.

De sores om dit onderwerp is de afgelopen jaren enorm toegenomen; door scheiding en weer verder met een nieuwe partner, vaak met ook al kinderen, worden de families steeds groter, en ontstaan er veel stiefrelaties! Als een en ander dan niet goed bij testament geregeld is, of wordt, dan ontstaan er vaak heel vervelende situaties, die de familieband eerder ruïneren dan verstevigen! Voor altijd of voor jaren ontstaat er soms een vijandschap die families in partijen of als enkelingen uiteendrijft, en dat vaak, zeker onder de bloedverwanten, veel verdriet veroorzaakt!

Op het moment dat ik dit schrijf zijn alle aandelenbeurzen in de wereld in mineur geëindigd, en zijn de Europese ministers van financiën op hoog niveau bijeen, om de precaire financiële toestand en de daarbij behorende problemen te bespreken. Een deskundige sprak zojuist op tv van een recessie zoals sinds 1929 niet meer is voorgekomen!

Zoals ik al eerder schreef lijkt het inderdaad op een virus dat zich razendsnel heeft verspreid, en dat nu op ongekende wijze het vertrouwen aantast van tallozen, die op een of andere manier, direct of indirect, hier mee te maken hebben, of krijgen! Wie of wat kan nog helpen om dit tij te keren? Wie brengt er nog verlossing in deze ernstige situatie, nu de ‘gebakken lucht’ in allerlei vormen zichtbaar wordt? Een soort tovenaar zou het moeten zijn, zo suggereerde de deskundige, die alles stil zet en het dan opnieuw laat starten!

Was het al een rommeltje op deze aarde, in deze dagen is het alleen nog maar toegenomen, en is er grote verwarring ontstaan in de financiële wereld! Het lijkt een soort virus dat zich in een razend tempo verspreidt over de wereld. Poetin, de premier van Rusland sprak ook van een virus dat vanuit de VS overgewaaid is naar Europa. Virussen ontstaan vaak door onachtzaam handelen en slordig met materie omgaan. En in deze context klopt dat ook wel weer; het gemakzuchtig handelen van de financiële instellingen in de VS, belust op alleen maar geld verdienen, heeft dit virus min of meer ‘gekweekt’, het is gaan groeien en heeft zich inmiddels ontwikkeld tot een kwaadaardige bacil die zich nu vastgezet heeft in vele grote banken en andere concerns, overal ter wereld! De aandelenbeurzen lieten vandaag beelden zien van sterk dalende koersen, die niet meer waren gezien na de beurscrash van 1987 en de terroristische aanval op New York in 2001! Dramatisch; Amerika, eens een supermacht, balanceert nu op de rand van het ravijn, zeker nu het Huis van Afgevaardigden niet eens overeenstemming bereikte over een plan dat redding moest brengen! En dat alles gebeurt terwijl de verkiezing voor een nieuwe president voor de deur staat! Is het niet bizar?

Hebt u nog een advies, wat dit onderwerp betreft, in deze dagen? Allerwegen is er onrust, wereldwijd! Grote Amerikaanse banken dreigen ten onder te gaan, of zijn dat al, waardoor de indexen van de aandelenbeurzen vorige week als jojo’s in beweging waren, merendeels in neerwaartse richting! Totdat de nagenoeg failliete overheid van de VS een prachtig reddingsplan tot leven riep: de Staat zal alle slechte en hopeloze transacties, die de financiële bedrijven eens, op jacht naar groot gewin, afsloten, overnemen! En dat ten laste van de burgers, de belastingbetalers! De beleggers reageerden direct, de beurzen veerden op en de indexen schoten met procenten omhoog! De nieuwe week begint enthousiast, maar de Amerikaanse burger wordt met bijna een biljoen belastingverhoging opgezadeld, duizend miljard dollar! Kassa! De gaande president Bush laat een waardevaste last achter aan Obama of McCain, de kandidaten voor zijn opvolging. Dáár is het laatste woord nog lang niet over gezegd, dat is wel duidelijk!

Het woord komt van het Griekse ‘skulein’, wat verhullen betekent, of bedekken.

Een mens heeft er op bepaalde momenten behoefte aan; om weg te kruipen, bescherming te zoeken, om je af te zonderen, om even alleen te zijn, en tot jezelf te komen. Herken je dat?

Je kunt natuurlijk ook gewoon schuilen onder een boom, als een fikse regenbui je belaagt! Maar daarnaast zijn er in het leven alle mogelijke situaties denkbaar, waarin wij behoefte hebben aan ‘bescherming’. Vaak vindt men zichzelf te flink om dat toe te geven, maar er is veel behoefte aan, zeker ook in deze tijd van onzekerheid en dreiging op allerlei terrein.

Het begint al vroeg: een baby die net het moederlichaam heeft verlaten, schreeuwt het vaak al uit, omdat ze het veilige plekje mist, waar ze zich beschermd voelde. Het vervolg kent iedereen; een kind vlucht van de straat of uit school in de armen, of ‘het schort’ van z’n moeder, om te ontkomen aan de dreiging die het achtervolgt! En in de wereld dichtbij zien we steeds meer ‘schuilplaatsen’ voor mensen, die gevlucht zijn voor ‘huiselijk geweld’! En op tv worden wij geconfronteerd met talloze kampen voor vluchtelingen en ontheemden, die willen schuilen voor oorlogsgeweld, etnische zuiveringen of de wrede uitoefening van macht door dictators! En daarnaast horen we van de velen die tijdelijk geëvacueerd worden, vanwege overkomende orkanen en cyclonen, en dreigende overstromingen! Een schuiladres? Het grootste gedeelte van de wereldbevolking  heeft er behoefte aan! Of allemaal?

Nee, ik ga niet over het weer schrijven, hoewel ik het er wel bij zal betrekken. Maar luchtig is het wel bij ons, deze zomer; zeker als je hoopte te genieten van een zonnige vakantie in ons land, dan ben je wellicht behoorlijk teleurgesteld thuis gekomen! Heel jammer, maar we hadden wel weer even een heerlijk weekend!

Maar ik wil een andere richting uit; je kunt het leven luchtig opnemen, met al z’n ups en downs, maar je kunt ook een notoire klager of klaagster zijn. Je kunt je thuis hebben aan de Danklaan, maar ook aan de Jammerstraat of de Moppersteeg! Dat is een persoonlijke keuze! En ik heb het vermoeden dat veel mensen in deze tijd ‘verhuisd’ zijn uit de ‘lanen’, naar de ‘straten en stegen’. Hoewel wij in ons land én ons werelddeel, wat de zegeningen betreft, nog steeds op de eerste rij zitten!

Wát er ook gebeurt, zo lijkt het. Dat valt mij altijd weer op bij de nieuwslezer van het journaal; hij of zij kan zojuist nog zo’n vreselijk bericht aan ons verteld hebben, onbewogen geeft men daarna door dat Albert Heijn z’n prijzen  heeft verlaagd! Om maar een voorbeeld te noemen. De gebeurtenissen volgen elkaar op met een sneltreinvaart en met een variatie waar ik soms niet goed tegen kan. Soms hoor of zie of lees ik dingen waarna ik zou willen dat het eens even stil werd en alles stopte! Maar het gaat maar door, en het lijkt vaak of er geen verband in zit. Herken je dit ook op het toneelpodium van deze wereld, uniek in het immens grote universum?

Zelf  was ik, vanwege de verhuizing, drie weken zonder telefoon en internetverbinding, en dat was echt wel lastig. Een min of meer gedwongen vakantie, ook wat m’n columns betreft! Maar verder draaide alles gewoon dóór!

Een actueel onderwerp, denk ik, in deze tijd waarop heel veel landgenoten op vakantie gaan. Tijdelijk verlaten tallozen even huis en haard, om ergens anders neer te strijken. Verblijvend in een tent of in een huisje dat ze achter de auto meesleepten, of in het huis van een ander, of in welk onderkomen dan ook Na korte of langere tijd keert men meestal weer terug naar de plaats van wonen en werken, naar het normale! Tijdelijk, dat wil zeggen, slechts enige tijd durend, probeert men te ontspannen en los te laten en uit te rusten, door even andere dingen te doen, dingen die speciaal zijn, en niet tot het dagelijkse leven behoren.

In deze weken van opruimen en klaarmaken voor vertrek, uit ons huis, word ik nogal geconfronteerd met dit onderwerp. Inmiddels is er een grote container op ons erf geplaatst, waarin ik nu geleidelijk aan van alles in deponeer wat voor ons geen waarde [meer] heeft, of wat door ons niet meer gebruikt kan worden. Soms zelfs nog ongebruikte spullen, en toch al gedegradeerd tot afval, of vuilnis! Soms weet ik het niet, en dan loop ik vertwijfeld heen en weer, of het nu weg moet, of dat we het [weer] meenemen naar onze volgende stek! Van anderen krijg ik vaak eenzelfde advies: ‘zet het op Marktplaats.nl, [dan ben je het zo kwijt!] Nou, echt niet. We hielden ook al een soort boelhuis, en de opbrengst zou voor een ‘goed doel’ zijn! Nou, echt niet. Mensen hoeven het niet, ze hebben alles al, of ze willen nieuw, of het is nóg te duur! En er is zó veel, en we hebben het zó goed! Hoe goed? Dat kun je zien aan wat we wegdoen, of weggooien. Vandaag haalde ik nog een lading gebruikte kleding op voor een stichting, een bus vol, en gebruikt? Soms is het nog als nieuw!

Je komt het op alle terreinen van het leven tegen. In de natuur bijvoorbeeld, als tegenhanger van het licht, of in de beeldspraak, om bepaalde situaties in het leven aan te duiden. Soms heeft het woord een verkoelende of blijde betekenis, maar soms drukt het ook een droevige, sombere situatie uit.

Helaas komen we in deze nog jonge zomer nogal wat schaduw te kort, omdat er zo weinig zon is, en niemand zal er ook naar op zoek zijn, dacht ik zojuist diepzinnig! Vandaag was het genieten voor heel veel mensen, nu die enorme licht- en warmtebron heerlijk uit z’n dak ging!

Maar toch, ’t is niet leuk, maar de schaduwen worden al weer wat langer, nu het 21 Juni geweest is, en we op weg zijn naar de herfst en de winter! Een beetje flauw misschien van mij, maar de modebladen ploffen ook alweer op de mat, vol van herfst- en winterkleding! Maar oké, we hebben nog even, en hopelijk komen er nog veel dagen, waarop we blij zijn met wat verkoelende schaduw!

Ooit last van gehad, of zit je momenteel in zo’n toestand? Want dat is het: ‘een toestand waarin het evenwicht van de bio-fysiologische functies in het lichaam is verstoord door te grote lichamelijke of geestelijke spanning en die bepaalde afweermechanismen in werking doet komen.’ Aldus het woordenboek. Een Engels woord dat vaak terecht maar ook onterecht gebruikt wordt! Maar in feite is het een storing, veroorzaakt door te grote spanning. Ik wil het daar niet uitgebreid over hebben,

maar een woord, afgeleid van dit onderwerp, trof me, en ik combineerde het met de ‘wereldtop’, een jaarlijkse driedaagse vergadering van de leiders van de acht rijkste industrielanden in de wereld, die deze keer wordt gehouden in het Japanse Toyako,

gelegen op een eiland, dat voor deze gelegenheid door 20.000 politieagenten werd afgesloten voor de buitenwereld! Wel mogen leiders uit de ‘mindere’ landen ook aanzitten, om aan te horen wat er nu weer allemaal aan hen beloofd gaat worden! Hoe men hen nu weer mee gaat laten delen in de rijkdommen van deze acht, inclusief Medvedev, de nieuwe president van Rusland, die in feite ook ‘gast’ is!

Ja, het is een titel die in dit jaargetijde veel opgeld doet, nu het vakantietijd is of wordt. Maar  het wordt ook als een uitdrukking gebruikt welke helemaal niet zo’n leuke betekenis hoeft te hebben! Neem bijvoorbeeld het voetbaltoernooi in Zwitserland, waar geknokt wordt om de Europese titel. Nederland leek het heel goed te gaan doen; het versloeg drie tegenstanders op rij, waarvan twee hoog stonden aangeschreven! Nederland kleurde steeds meer oranje, naar mate de overwinningen geboekt werden en de euforie, en daarmee de gekte, toenam! Tienduizenden trokken op naar Bazel om ter plekke mee te maken hoe de ‘oranjezonen’ in de halve finale zouden belanden! Het werd één groot feest, vooraf! Blijkbaar kunnen wij niet anders meer, we juichen en feesten al, voordat de [Russische] beer geschoten is! Hoe anders pakte het uit; het al bijna tot kampioen verklaarde elftal kreeg er flink van langs, en dat kwam hard aan! Hoe ver is het gekomen met ons, en met de afgod van deze eeuw, koning Voetbal?

Hij regeert over tientallen miljoenen, wereldwijd; hij legt zijn wil op, zelfs als je feitelijk zou moeten rouwen, samen met je vrouw, om je te vroeg geboren en gestorven baby! Is het niet bizar, dat we zó gek geworden zijn van een balspel?

In deze tijd lijkt het mij wel interessant om hierover te schrijven; er zijn zoveel grote en kleine gebeurtenissen die onze aandacht opeisen, en het is wel boeiend om na te gaan wat het doel van dit alles is! Wat leven we in een drukke wereld; het ene is nog niet voorbij of het andere dient zich al aan, of is al begonnen! De examens van de tienduizenden zijn zo goed als voorbij, en nu is het de spanning van de uitkomsten, en vervolgens de hectiek van het in- of uitloten voor een studieplek voor de komende jaren. En dan is daar de vakantietijd alwéér! Maar kunnen we wel met vakantie, nu daar een serie grote sportevenementen aankomen? Een enorme voetbalhappening om het Europese kampioenschap, gevolgd door de Olympische Spelen die hun schaduw al heel ver vooruit wierpen! En daar tussendoor nog wereldtennis op Wimbeldon en de Vierdaagse in Nijmegen! En daarnaast ook nog onze eigen wandel- en fiets- en andere sportprestaties! Mens, er blijft geen tijd over! En het doel komt voor iedereen ongeveer op hetzelfde neer: overwinning, of in ieder geval een zo goed mogelijk resultaat bereiken! En dat kan variëren van een voldoende bij je examens tot kampioen op Europees of Olympisch niveau!

De dubbele lading die er in dit woord schuilt, wil ik niet aan de orde stellen; de uiterlijke knapheid of schoonheid wordt aller wegen al zo breed uitgemeten dat ik daaraan voorbij wil gaan. Het gaat mij dit keer om de wijsheid die we bij mensen aantreffen die iets presteren, en dat ons dan de woorden ‘knap hoor’ ontlokt.

Zo kun je de week die voorbij ging wel benoemen, een bizarre week! En dat is dan nog zacht uitgedrukt. Er gebeurden vreselijke dingen in de wereld, het zal je niet ontgaan zijn. In Birma woedde de orkaan Nardis, waardoor land en volk door een grote catastrofe werd getroffen! Water, aardverschuivingen en modderstromen maakten het land tot één groot rampgebied! Duizenden mensen stierven en nog heel veel zijn vermist; tallozen zijn dakloos geworden en dreigen te sterven door ondervoeding en/of slecht drinkwater! Maar bizar is het feit dat de regering de royaal aangeboden buitenlandse hulp weigert, en toekijkt hoe de bevolking sterft!

Vandaag werd het op vele plaatsen in ons land ontstoken, het vuur van de vrijheid! Al heel vroeg werd het ‘gehaald’ in Wageningen, en daarna verspreid over het land. Het moest het gedenken en herdenken opluisteren, dat in deze dagen weer even de volle aandacht krijgt!

Vanaf vandaag gaat een groot deel van Nederland met vakantie; voor twee weken sluiten de scholen voor de voorjaarsvakantie. In deze weken worden alle feest- en gedenkdagen opgevangen, zodat ook de ouders rust kunnen nemen zonder al teveel vrije dagen op te offeren. Mooi geregeld, en ook een prachtige tijd om vakantie te houden, temidden van een ontluikende lente!

We zijn alweer aan de laatste dagen van April toe, en de feest- en gedenkdagen komen in zicht. Koninginnedag, Hemelvaartdag, Bevrijdingsdag en Pinksteren; gecombineerd met het voorjaar en de lente is het een ideale tijd voor vakantie, zeker ook wat de scholen betreft. En dat gaat dan ook gebeuren, twee weken lang zelfs! Wat de titel van deze column met deze dagen te maken heeft, dat moet nog blijken.
Direct in ieder geval wél met onze bevrijdingsdag die we alweer voor de 63ste keer gaan vieren! De vijand capituleerde en wij kregen onze vrijheid terug, iets kostbaars, dat voor het merendeel van ons volk, dat nog geen 65 jaar is, doodgewoon lijkt!

Zo is er elke week wel wat; de [moslim]wereld is nog bezig de film van Wilders te verwerken, en daar is al het volgende item: ‘de trots van Verdonk’! Vorige week nam ze een aantal rijken mee het schip in, om ze overdadig te voederen, althans, dat zou kunnen voor € 500 per persoon! Wellicht als voorproefje van hoe het zal zijn, als zij het voor het zeggen krijgt, en wij de zegeningen van ‘Trots op NL’ gaan ervaren. Na de vaartocht begaf ze zich met de uitverkorenen naar een zaal in Amsterdam, waar al een aantal gasten van lagere orde wachtten en uitkeken naar wat zij uit de doeken ging doen. Tijdens het wachten kon men Rita shirts, Rita wijnglazen, Rita handdoeken en meer van dit soort souvenirs met haar opdruk, tegen pittige prijzen aanschaffen. Als een koningin kwam ze, weliswaar op krukken, onder het spelen van het Wilhelmus, de zaal in gestrompeld, en begon ze haar ideeën te lanceren. Ze haalde daarbij van alles uit de kast, tot zelfs het sinterklaasfeest toe, om maar weer trots te kunnen zijn op Nederland! De regelgeving moet aangepakt, het aantal leden van de 2^e Kamer moet worden gehalveerd, en óók de hulp die we bieden aan arme landen, zodat we dat aan onszelf kunnen besteden, zodat we weer trots kunnen zijn! Waar wil ze heen?

Om verschillende redenen drong dit woord zich aan mij op; het betekent: ‘verlossen van hetgeen hindert’. Hoewel ik het eigenlijk niet meer over de film van Wilders wil hebben was het toch wel een bevrijding dat tie eindelijk kwam, na de beproeving [Fitna] van het lange wachten! Tot heden is de vertoning gelukkig nog zonder ernstige gevolgen gebleven, maar of het hierbij blijft valt nog te bezien. Hopelijk brengt het wel een open discussie op gang, waarbij de nodige vragen gesteld kunnen worden en opbouwende kritiek geleverd, zónder daarbij de bekende hete hoofden en koude harten! Één van de beelden van de film vertoont een man in de straat met daaronder de tekst: ‘Als iemand zich bekeert tot ’t christendom, verdient hij de doodstraf.’ Mijn vraag aan moslims in ons land, die in alle vrijheid mogen leven, is: waarom? Zeg niet dat alleen extremisten dat zeggen en doen; de voorbeelden zijn talrijk! Ex –moslims worden verstoten en bedreigd door familieleden, in ons land misschien nog bijkomstig, maar in tal van landen openbaar en prominent!

En uit welke bron? Vandaag is het Wereldwaterdag 2008, als je het nog niet wist. In Rotterdam wordt er een symposium gehouden over water, en onze kroonprins is er eregast én spreker. En dat water z’n eigen Dag heeft, dat is dringend noodzakelijk! Wij vinden het heel gewoon dat we dagelijks over schoon drink- en badwater kunnen beschikken, 127 liter per dag per persoon, gemiddeld, volgens het laatste onderzoek. Maar als je hoort en leest dat er in de wereld nog elke 20 seconden een kind sterft aan de gevolgen van vervuild drinkwater, dat zijn 1.576.800 kleuters onder de vijf jaar per jaar, dan is er geen twijfel over dat deze nood alle aandacht dient te krijgen, en niet alleen op deze dag!

In het voorbije weekend en vandaag heb ik de kranten en het journaal nauwlettend doorgenomen en bekeken, op zoek naar goed nieuws, maar het was zoeken geblazen!

Oké, er waren 775 Russen gered van een ijsschots die was losgeraakt, terwijl ze aan het vissen waren! En de voetbalwedstrijden worden de komende vijf jaar weer vertoond door de NOS!

Zomaar een woord, maar met een inhoud, die heel wat emoties kan losmaken! Je kunt ontslagen worden als werknemer, en dat veroorzaakt meestal veel verdriet en zorg en onbegrip. Maar je kunt ook ontslagen worden uit het ziekenhuis, en dát kan veel vreugde te weeg brengen bij de patiënt en de betrokken relaties. Daar kan ik over meepraten! Dat kan ik [gelukkig] niet over ontslag uit de gevangenis, maar dat lijkt me ook een feest, om de vrijheid weer te ‘proeven’ na maanden of jaren van opsluiting! Hoewel de beleving daarvan door de ‘veelplegers’, toch een heel andere schijnt te zijn!

Op een bepaald moment kan dat soms héél belangrijk zijn; het kan zelfs met leven en dood te maken hebben. Ik moet denken aan de bevolking van Kenia, waar in deze dagen de ene stam de andere verjaagt, of zelfs probeert ze uit te moorden! Het ging ‘alleen maar’ om de stembusuitslag van eind December, vorig jaar. Odinga, de oppositieleider beschuldigt Kibaki, de president van Kenia, van fraude bij de verkiezingen. Na de uitslag maken de aanhangers van hen een chaos in het voor het oog eens zo democratische Afrikaanse land; aan de oppervlakte leek alles zo goed, maar nu verjagen, beroven en vermoorden de buren, de buren!

Er zijn zoveel voorbeelden te noemen; waar stond je wieg, wie zijn of waren je ouders, hoe was je opvoeding, hoe waren je studiemogelijkheden, en hoe zat of zit het financieel?

Het is net middernacht en buiten wordt het bij ons al weer licht! Wel een beetje vroeg, zul je denken. Ja, inderdaad, onnatuurlijk in feite. De verlichting in de kassen in het Westland gaat om deze tijd aan, en dan wordt het al zo licht, dat de hanen bij ons, en in de buurt, hun eerste gekraai al weer laten horen! En ook een vroege merel zendt z’n lofzang al op naar zijn Schepper! Het zijn lange dagen voor deze dieren, die geen idee hebben van de manipulaties van mensen, met betrekking tot het licht! Al met al zijn dat de eerste geluiden van deze nieuwe dag, die zojuist begon. En die van de vorige dag waren nog maar net tot een einde gekomen!

Ja, ik was gisteravond ook een van de miljoenen die keek naar een droeve gebeurtenis, die in de vorm van een spectaculaire tv-show werd gebracht, door meneer de Vries. Waar, of niet waar, deze ‘bekentenis’ van Joran van der Sloot? Vandaag weten de deskundigen er [nog] geen raad mee; advocaten, psychologen, rechters, politiemensen, allemaal hebben ze hun mening, die er veelal op neerkomt dat men twijfelt aan de ‘waarde’ van dit verhaal! De man in de straat mag hem dan schuldig achten, of minstens sterk verdacht, juridisch is het nog lang geen uitgemaakte zaak. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben, er is en wordt al zoveel over geschreven en gezegd. Nee, ik wil de manier waarop deze ‘gegevens’ zijn ontfutseld aan de kaak stellen.

Hoewel ik nog geen titel heb voor deze column, ga ik toch alvast maar schrijven. ‘Gebakken lucht’, dacht ik eerst, maar dat is toch wat te eenzijdig.

Maar dat de laatste weken weer eens op een heel duidelijke manier lieten zien dat we daar ‘op grote voet’ behoorlijk mee bezig zijn, dat zal iedereen wel weer duidelijk zijn! Uit angst voor een recessie in de VS, vanwege het hypotheekdebacle, sloeg de paniek op de wereldbeurzen toe, wat resulteerde in enorme koersverliezen! En de kou is nog lang niet uit de lucht, en de waarschuwingen zijn er dan ook naar! Ook in ons land spraken de ‘deskundigen’; de president van de Nederlandse Bank, die net daarvoor nog aan alle landgenoten op tv de ‘goudvoorraad’ van Nederland had laten zien, waarschuwde ernstig, evenals de voorman van de VVD, Rutte.

Maar onze president, en z’n ‘linkerhand’, minister Bos, deden er nogal luchtig over en spraken hun vertrouwen uit in onze ‘stévige’ financiële positie, én de reserves! ‘Wij kunnen wel tegen een stootje,’ wilden ze eigenlijk zeggen.

Het woord komt van het Latijnse ‘neutralis’, wat ‘onzijdigheid’aangeeft, geen partij kiezend!

Vorige week werd er aan de Rijksuniversiteit in Groningen een congres gehouden. Er werd gediscussieerd over het thema: ‘Neutrale staat: kreet of credo?’ Een benaming zonder inhoud, dus, of een innige overtuiging?

In deze tijd roept dit nogal wat misverstanden op. Neutraal; het heeft voor ons land vandaag een heel andere inhoud dan zeventig jaar geleden. Toen beriep men zich, met nog andere landen, op de neutraliteit, ‘een begrip dat verwijst naar een positie en een politiek van afzijdigheid van een staat, in tijd van oorlog.’ [WP] Maar het hielp niets; tijdens de beide wereldoorlogen werden de rechten van de neutrale landen met voeten getreden! Nadien hecht men geen waarde meer aan deze vorm van bescherming van land en volk.

Aan het begin van een jaar, bij een nieuwe start, of als we enthousiast zijn over iets of iemand gebeurt het vaak dat we beloften doen. Naast de plannen en de voornemens zijn we goed in het beloven van dingen! Organisaties beloven verbeteringen aan hun leden, ondernemingen beloven een hoger dividend aan hun aandeelhouders, ziektekostenverzekeraars beloven bétere voorzieningen dan de concurrent en mannen en vrouwen wensen elkaar veel geluk in het nieuwe jaar en belóven dat zij daar ook hun steentje aan zullen bijdragen! Kortom, beloven is iets dat wij heel gemakkelijk doen, zonder vaak te beseffen wát we in feite beloven! Het is hetzelfde als ´toezeggen´, zich verbinden tot iets te doen of te geven. Als je iets belooft geef je aanleiding aan de ander om iets te hopen, zo las ik ergens. ´Belofte maakt schuld´ is een bekend gezegde, en die ´schuld´ dient voldaan te worden! Dat beloven, daar zijn we goed in, maar het nakomen ervan, dat kan een zwak punt zijn! Als het spontane moment vervaagt en naar de achtergrond verdwijnt, dan is het beloofde soms snel vergeten en komt het er niet meer van! Soms schiet het je weer te binnen, of ontmoet je degene die je iets beloofde, en dan kun je het alsnog waarmaken!

Een week geleden stond de kerstboom er nog, waren er oliebollen en appelflappen, maar inmiddels is het gewóón Maandag geworden, de eerste van 2008! Vandaag is iedereen weer aan het werk gegaan, en de scholen zijn weer begonnen met onderwijzen. En zo hoort het ook, het normale leven moet weer opgepakt worden, het werk wacht, en studeren moet, als je wat wilt bereiken!

Hebt u ook weer een geestdriftige start gemaakt, aan het begin van dit nieuwe jaar? En jij, zie je het komende jaar met enthousiasme tegemoet? Of ben je begonnen omdat het moet, maar zeker niet met blakende ijver?

Als ik dit schrijf, zijn de vuurwerkknallen al overal rondom, hoewel we nog dertig uur verwijderd zijn van de jaarwisseling! Stemmigheid, vuurwerk, oliebollen, dat zijn de vaste begeleiders van elke jaarwisseling; op straat en plein hangt alweer de bekende geur van verse bollen, vermengd met kruitdamp van te vroeg afgestoken strijkers!
Maar oké, het meeste zit er op, het jaar is oud en aan z’n end. Wát is een jaar? Een fractie in het raam van de eeuwigheid! Maar ook: ‘de naam van een tijdsruimte waarin de aarde éénmaal haar baan om de zon doorloopt’, lees ik in het woordenboek. Onze aardse tijd wordt in jaarmootjes verdeeld, eenheden waarmee de [menselijke] levensduur gemeten wordt! En als je dit leest is die nieuwe moot onder ‘handbereik’, terwijl er toch nog duizenden mensen op deze aarde niet meer aan toe zullen komen! U wél? En jij? En ik? Er is geen enkele waarborg!

‘De feestdagen’, las ik in een advertentie, en daarna volgde er een reeks van aanbiedingen, om daarmee die ‘dagen’ en zichzelf mee te ‘[ver]sieren’! En ja, je kunt er niet omheen, de kerstdagen staan voor de deur, ingebed in extra vrije dagen voor de werknemers en vakantie voor scholieren en studenten. En tot slot de afsluiting van het oude jaar en de start van 2008! Ruim genomen beslaat het al met al toch twee weken, waarin ieder, op allerlei gebied, aan zijn of haar trekken moet komen! Nu, daar wordt dan ook druk aan gewerkt, dat heb je wel gemerkt aan de talloze aanbiedingen die dagelijks via de brievenbus onder je aandacht worden gebracht! Kleding, versieringen voor de mens én de boom, kerststalletjes, eten en drinken, vuurpijlen en duizendknallers, en wat niet al! Álles wordt in het werk gesteld om de consument maar aan z’n trekken te laten komen; winkel- avonden, koopzondag, kredieten onder de ‘geruststellende’ slogan van: ‘geniet nu en betaal later’, kortingen, bonussen, etc! En weldra kan het allemaal geshowd en uitgeprobeerd worden, of gegeten en gedronken!

Wat zullen we nou krijgen, zal je misschien denken, in deze maand van licht en warmte en gezelligheid en cadeaus en overdaad! De winkelwagentjes verlaten, kreunend onder hun vracht, de supermarkten, op weg naar de auto’s op de parkeerplaats! Sinterklaas is nog maar net vertrokken, vele tevreden middenstanders achterlatend, die genoegzaam toekeken hoe de miljoenen pinpashandelingen werden verricht, door hun clientèle. En opnieuw puilen de etalages en vitrines en koelbanken en winkelschappen overdadig uit, in grote verwachting van nog zo’n  record, rondom de kerstman, nu! Wat  s c h a a r s ?

Dat die volop aanwezig is wordt in deze dagen wel weer extra duidelijk. De filebestrijding is in een nieuwe fase gekomen, zo lijkt. Wat het kabinet betreft  kan het rekeningrijden zo gauw mogelijk een aanvang nemen. De techniek is aanwezig, de satellieten hangen al boven ons, dus zo snel mogelijk invoeren nu, dat is de stap die gezet moet worden, en die vorige week werd aangekondigd door minister Eurlings. Er zal nog het nodige over te doen zijn, voor alle neuzen in dezelfde richting wijzen, maar een begin is er, en als er voortvarend wordt opgetreden, dan kunnen we over een jaar of vier per gereden kilometer afrekenen; heel eerlijk!

Dat wil zeggen: ‘iets of iemand anders uitsluiten’, of ook: ‘niet inbegrepen’! die vervelende BTW bijvoorbeeld;  de prijsopgave was ex BTW, en dat kan straks,.per 1 Januari, wel 20% uitmaken! Maar je kunt ook lid zijn van een exclusieve club, of je kleding kopen in een exclusief chic warenhuis. Apart, dus, onvergelijkbaar!

Neem nou bijvoorbeeld het sinterklaasfeest, dat zich weer luidkeels aankondigt; of was je al aan je winterslaap begonnen, en er nog niets van gemerkt? Oké, maar volgende week is het alweer, en……….., het is uitsluitend in Nederland dat het gevierd wordt, echt ons feest! Goed, misschien zijn er nog een paar plekken op de wereld waar het nageaapt wordt, maar exclusief is het Hollands!

Wil je dat? Waarvan dan? Uitstel van betaling, bij de belastingdienst of bij die crediteur, die dreigt met de deurwaarder? Uitstel van executie? Dat hoeft niet direct de doodstraf te zijn;  het woord betekent de uitvoering van een vonnis, dus het kan van alles zijn!

Zelfs de ‘boom van Anne Frank’ , zoals ik hem maar even zal noemen, krijgt nog uitstel tot Woensdag! Binnen een paar weken tijd werd hij ‘wereldnieuws’, en nu is de vraag: ‘ga tie, of ga tie niet?’

‘Leven is als een reis’, las ik ergens. ‘Voor sommigen is het doel van het leven financieel succes, of materiele bezittingen, of hoog op de sociale ladder te komen.’ ‘Anderen zoeken vrede en bevrediging in drugs of alcohol.’

Wat het ook is, het kan allemaal leiden tot verslaving. En in deze ‘Week van verslaving’ leek het me goed om er een column aan te wijden. Want, ook al meen je er zelf niet bij betrokken te zijn, we leven in een wereld waar slavernij de boventoon voert! Niet zozeer als de slavernij die we kennen uit de vaderlandse geschiedenis, en waaraan ons land een behoorlijk negatief aandeel in heeft gehad. Hoewel nog op vele plaatsen in de wereld die slavernij nog steeds niet is uitgebannen. Maar ik bedoel meer de moderne ‘onderworpenheid’, waar heel veel mensen onder gebukt gegaan, terwijl ze het vaak zelf niet beseffen!

Het is nog vroeg op Maandagmorgen, en ik luister naar het radio 1 journaal. De berichten die ik hoor bevestigen de keuze van het onderwerp: b e t r o u w b a a r, mét een vraagteken!

Wat hebt u er nog voor staan in deze wereld, in jouw wereld, voor dit woord?

Het toppunt van het tegendeel hoor ik zojuist: drie doden bij een schietpartij in een kerk in de VS! 50 mensen zijn bij elkaar en tijdens de mis komt er iemand binnen die het vuur opent en ‘zomaar’ drie mensen neerknalt, in Amerika!

Op de Beverwijkse Bazaar is een kluis gekraakt, vol van kostbaarheden; alles was tot in de .......... beveiligd en er was bewaking! En het alarm ging af!! Maar toch,………….een gat in het dak en de hele kluis leeg!

Inmiddels zijn we alweer aan de tweede week van 2006 begonnen; wat dat betreft is er in ieder geval niets veranderd: de tijd gaat snel!

Omdat het zo snel gaat en ‘de tijd’ zo gauw óp is, onze tijd zo gauw verstreken, daarom is het wel belangrijk om goed te overdenken hoe wij die tijd indelen en wát we er mee doen!

Wat héél belangrijk lijkt wordt ons duidelijk als we allerlei berichten in de krant en op tv en langs de weg lezen: de kwaliteit van ons leven verbeteren!

Afvallen staat elk jaar in de top van de ‘goede voornemens’; in de krant las ik dat 24% van onze landgenoten dit jaar kilo’s wil kwijtraken, vastgesteld na een enquête, vlak voor de jaarwisseling! Daarom zijn de sportscholen, de fitnesscentra en de afvalclubs aan het begin van elk nieuw jaar druk bezig om de ‘hulpzoekenden’ binnen te halen! Afslankmiddelen, literatuur over dit uitzonderlijk belangrijke onderwerp, in deze dagen is er grote belangstelling voor. Het dagblad AD haakt erop in en maakt er een wedstrijd van: wie de meeste kilo’s is kwijtgeraakt op 31 maart a.s. valt in de prijzen!

Morgen hopen wij, met ons hele gezin, enkele dagen samen te zijn, ergens in ons land. En je begrijpt dat we nauwgezet de vooruitzichten volgen, wat het weer betreft! Die zien er trouwens ‘goed’ uit, verleken bij het bijzonder onvaste weer van de laatste maand. In deze tijd van het jaar zullen heel veel mensen, en zeker zij die in eigen land vakantie willen houden, hetzelfde doen. Wat zegt de weerman/vrouw over het weer, wat is de weersverwachting? Het is niet het allerbelangrijkste maar toch wel heel essentieel voor een geslaagde vakantie, zeker als er jonge kinderen meegaan!

Eerder dan gedacht werd heeft de informateur zijn werk beëindigd en is de weg vrij gemaakt voor de formateur, om een nieuwe regeringsploeg voor ons land samen te stellen. Na alle comotie tijdens en na de verkiezingscampagne, is het eerste gedeelte van de nieuwe start heel rustig verlopen. De beoogde regeringspartners zijn er, boven verwachting, heel snel in geslaagd om een regeerakkoord tot stand te brengen! Wie had dat ooit kunnen denken? De door vele partijen verguisde nieuwkomer, de LPF, werd zonder veel omhaal ‘ingelijfd’ als coalitiepartner en al de ‘onmogelijke’ ideeën van wijlen de heer Fortuyn zijn ‘geslikt’ of verdwenen als sneeuw voor zon! In de komende dagen zullen de nieuwe bewindslieden zichtbaar gaan worden, want leider Balkenende is met het formeren begonnen! Hij ‘schept’ een nieuw kabinet, hij zal gedaante gaan geven aan de wens van de meerderheid van ons volk!

Zoeken is een echt wérkwoord voor mensen; we zoeken wat af op deze wereld, naar iets of naar iemand! We maken ons druk om van alles, we willen dit en we willen dat en we zoeken tot we het gevonden hebben. Dieren hebben het wat dat betreft heel wat gemakkelijker, ze wachten het rustig af en het zoeken van deze schepsels is minimaal, vergeleken met ons.

Als je nadenkt over het zoeken dat je zelf hebt gedaan, vandaag, of gisteren, of het zoeken van de mensen om je heen, dan kom je tot het inzicht dat inderdaad zoeken een belangrijk onder-deel van het leven op aarde is. Als je jong bent zoeken ouders nog voor je, maar daarna mag je zelf aan de slag! Je zoekt vrienden, de juiste opleiding, een baan, een auto, een partner, een plek om te wonen, kopen of huren, welke hypotheek, meubelen en spullen voor je huis. Je zoekt uit wat het beste is, trouwen of samenwonen, in de kerk trouwen, of niet, een feest geven, en waar! Als je dan op jezelf woont zoek je samen uit hoe het verder dient te gaan. Je zoekt een manier om promotie te maken, je zoekt eigen voordeel, eigen eer, vermaak, genot, bevrediging van behoeften! Onderwijl zoek je naar de juiste planning voor [een] kind[eren]. Als ze komen dan zoek je het béste voor ze: de juiste voeding, de béste school, een goede sportvereniging, enzovoort, enzovoort, totdat ze het zelf weer overnemen!

In Rome werd deze week de Wereldvoedseltop van de Verenigde Naties gehouden, de FAO. Er kwamen 183 lidstaten van de VN bijeen voor deze ‘antihongerconferentie’, maar uiteindelijk was het resultaat van deze conferentie heel mager. Mijn krant schreef dat de conferentie sloot zoals hij was begonnen: ‘met de constatering dat er onvoldoende wordt gedaan om de honger in de wereld te bestrijden’. En weer nam men zich voor om vóór 2015 het aantal hongerenden in de wereld met 50% te verminderen, van 800 miljoen naar 400 miljoen! Maar in 1996 had men zich dat ook al voorgenomen, en het tot nu toe bereikte resultaat ligt bij lange na niet op schema! Kofi Annan, de secretaris-generaal van de VN stelde onomwonden dat de Westerse wereld zich diende ‘te schamen’ voor deze intrieste situatie in de wereld! ‘In een wereld waarin er voldoende is ligt het in onze mogelijkheid hongerlijden te beëindigen’. Maar wij doen het niet; onmacht en vooral onwil bij mensen houden de voeding tegen die de miljoenen in Azië en Afrika zouden kunnen verlossen van het hongerlijden! Hoe hoog de bespreking van dit voedselprobleem op de agenda staat bij de lidstaten mag duidelijk zijn uit de afvaardiging van elk land; hoewel de voorzitter hoopte op veel staatshoofden en regeringsleiders waren er slechts twee van de 183, de overige landen stuurden een minister!

In het woordenboek las ik iets over dit woord, en er stond onder meer: ‘ het komt niet slechts aan op onze daden, maar ook op onze gezindheid’. Dat verduidelijkt al een heleboel. Het gaat er uiteindelijk om wat ons ten diepste beweegt in het leven, hier.

Voor en na de verkiezingen is dit woord nogal eens gebruikt door en voor en tegen mensen en partijen. Daarbij is het verkiezingsprogramma van een bepaalde partij een belangrijk document; daarin staat in feite de denkwijze, de overtuiging van een groepering opgetekend. Zo’n stuk vermeldt als het ware de grondslag, het fundament van de partij, dáárop wordt gebouwd, dáárop kan men aangesproken en eventueel ‘afgerekend’ worden! Na de bijzondere maanden die wij doormaakten, kent u al deze termen en uitspraken wel, denk ik.

Na een hectische tijd waarin van alles plaats vond, komen we als land en volk weer in wat rustiger vaarwater, zo lijkt het. Heftige verkiezingsdebatten, het aftreden van het paarse kabinet, een politieke moord en een verkiezingsuitslag die het totale politieke beeld in Nederland veranderde; dát vooral hield ons de laatste maanden bezig.

Uiteindelijk zat dan gisteren de nieuwe volksvertegenwoordiging bijeen, keurig ‘gerangschikt’ in vakken; rechts bij rechts, links bij links! Een stoel werd speciaal in beeld gebracht; gemarkeerd door een foto was daar de zetel van de vermoorde leider van de LPF, Pim Fortuyn, de man die heel veel opschudding bracht in ons land, en dat met de dood moest bekopen! Na ieders sterven ontstaat er erfgoed, en zo ook bij deze man. In de afgelopen weken is dat woord, met betrekking tot hem, vele malen gevallen: het erfgoed, het gedachtegoed van Fortuyn! Zelfs werd er al een stichting in het leven geroepen die zijn ‘gedachtegoed’ moet gaan ‘beschermen’! Is het zó waardevol, dit erfgoed? Ieder zal daar een eigen mening over hebben. Zeker is dat velen hem zagen als een soort ‘goede herder’, die zijn ‘schapen’ wel naar het ‘vaderhuis’ zou leiden, zoals hijzelf in een van zijn boeken de ideale regeringsleider schetste!

Of is het ‘kop nóch staart’ of ‘kop én staart’? We zullen zien waar het op uit loopt! Het meest bekende is bij ons wel dat je ergens niets van begrijpt en je er dan ‘kop noch staart’ aan ziet.

Na een hectische verkiezingsweek keren wij in Nederland weer terug naar de werkelijkheid; de één verheugd, de ander ontnuchterd of verbaasd, positief, ontgoocheld, of anderszins. Na het ‘stemming kweken’, ‘het zweven’ van velen staat het nu allemaal op papier! Er is geen weg meer terug, ook al heb je nog zo’n spijt van je [verkeerde] keuze!

Hoe het ook zij; het is geen ‘saaie’ boel op aarde, en zeker ook niet in ons land! Helaas geen gebeurtenissen om vrolijk van te worden, maar wél nieuws, elke keer weer!

Als je dit leest is de verkiezing voor de Tweede Kamer, welke nog nooit zoveel ‘stof’ deed opwaaien, misschien al achter de rug, en de uitslag bekend. Het kan ook zijn dat joUw stem nog ‘zweeft’, omdat je nog steeds niet weet aan welke partij je ‘hem’ zult geven, na alle consternatie van de voorbije week! Nederland in rep en roer nu de man, die alle aandacht naar zich toetrok, in de strijd om de [zwevende] kiezer, Pim Fortuyn, om het leven werd gebracht! Vreselijk en diep treurig dat het zover moest komen! Verder wil ik er niet veel over schrijven; er is al zóveel gezegd en geschreven! Het meest heeft mij nog de reacties van een deel van het volk verbaasd en soms ook verbijsterd! Maar ook de invloed welke deze man op dit volksdeel, in zo korte tijd, had verkregen! Alleen nog maar door kritiek op het bestaande en niet, of nau-welijks een onderbouwd plan van verbetering! Is het niet opmerkelijk dat mensen zó makkelijk van de één, die niet aan hun verwachting heeft voldaan, overstappen naar de ander met idealen die voor een deel zweverig overkomen en niet realiseerbaar zijn?

Een mooier onderwerp is toch niet denkbaar in deze lentetijd! Allerwegen wordt er geploegd, gespit, geharkt en dan gezaaid of gepoot, in het groot en in het klein! Het is een bedrijvigheid van jewelste! Heeft men geen voor- of achtertuin dan zaait men het in bakken of potten en plaatst men het op het balkon of op de vensterbank. Het [mee]beleven van de ontwikkeling en groei van een zaadje of bolletje tot plantje en tot bloem of vrucht heeft iets fascinerends, dat heel veel mensen boeit! Iets zelf opkweken is i n ! Zelf kan ik erg genieten van het vaak snelle opkomen van zaadjes of pitjes en de geweldige groeikracht te zien, die de Schepper er in heeft gelegd! En elk zaad heeft een eigen groeiwijze en de vele plantjes dragen, na het opkomen, de schillen van het zaad op de eerste blaadjes, als bewijs van de ‘uitbraak’! Nieuw leven ontwikkelt zich, en dat is in overeenstemming met het woord kweken dat verwant is aan kwik, dat levend[ig] betekent.

Tot tweemaal toe ‘staakten de stemmen’[net zoveel ja’s als nee’s] deze week in de Tweede Kamer, toen het ging over het plan inzake het nieuwe gevechtsvliegtuig. Het voorstel van het nu afgetreden kabinet, om mee te doen in de ontwikkeling van dit peperdure toestel, werd tenslotte toch afgestemd door de Partij van den Arbeid, waardoor er een pat-stelling ontstond: 74 voor, 74 tegen! En vandaag, Vrijdag, heeft de regering mede daarom geen besluit genomen over het wel of niet doorgaan. Naar ik meen, terecht. Als er zo’n verdeeldheid is onder de volksvertegenwoordiging, over zo’n belangrijke kwestie, dan moet een demissionair-kabinet het aan haar opvolger overlaten en niet op de valreep nog ‘doordrukken’!

Een gezegde, afkomstig uit de toneelwereld, dat aanduidt dat ergens een einde aan is gekomen. ‘Einde voorstelling’; het doek wordt neergelaten, het is afgelopen, voorbij.

Je kent die uitdrukking vast wel en elk mens, van jongsaf aan, weet er meestal wel van mee te praten. Het duidt veelal niet op iets vrolijks maar meer draagt het in zich iets van teleurstelling, tegenslag, gemis en/of afscheid. Misschien, als je dit leest, word je er [weer] bij bepaald dat ook in joUw leven het doek viel over iets of iemand, kort geleden nog maar of misschien al heel láng geleden, maar dat nog steeds aan je ‘vreet’! Misschien mag ik dan ‘een doekje voor je opendoen’ in deze column, beslist geen ‘doekje voor het bloeden’!

Als ik dit schrijf is het Zaterdag; een dag dat velen van ons de supermarkt bezoeken, een winkelwagentje of een mandje volladen en dan de kassa bezoeken om de vergaarde goederen te betalen. Als dat gebeurd is, hetzij met contante euro’s, hetzij op electronische wijze, kan men gaan; er is afgerekend, het is nu eigendom en men kan er mee doen wat men wilt! Het is de gewoonste zaak van de wereld, zo gebeurt het in het tuincentrum, de modewinkels, bij de bakker, de slager en de visboer; en als we gezellig ‘uit eten’ zijn geweest vragen we: ‘ ober, kan ik even afrekenen? Doodgewoon in het rijke Westen!

Een heel andere vorm van afrekenen kent men in de criminele wereld; meestal heeft het dan te maken met onderlinge geschillen tussen rivaliserende bendes. De één wordt dan door de ander ‘uit de weg geruimd’, meestal gevolgd door een ‘tegenactie’ van de getroffen partij, zoals ook bekend uit de gangsterverhalen van de maffia in Italië en de VS.

De lente is weer in het land en het is duidelijk herkenbaar; de pracht van de schepping manifesteert zich van dag tot dag! En mede door alle zonnige dagen komt het alles prachtig tot uiting.

Wij kunnen een voorbeeld nemen aan de natuur; zij juicht voor haar Schepper in al haar schoonheid, hulde aan de Ontwerper! Als je ogen open zijn en je er de tijd voor neemt, dan is het de mooiste ‘voorstelling’ die je je maar kunt indenken, én ‘gratis’ te bezichtigen! Maar toch, als je er geen verstand van hebt, zul je pas aan de vrucht ‘de boom kennen’, niet aan de bloesem, al is het nog zo mooi!

Herkenbaarheid

; het kan van lévensbelang zijn! Ik las van een Joodse vrouw die telkens met grote zorg en angst in de bus om zich heen kijkt naar iemand die ‘bommen’ op het lijf heeft gebonden, met het doel ze ergens tot ontploffing te brengen! Was er maar iets herkenbaars!

daar is een weg’! Dit oer-Hollandse gezegde kent iedereen; met deze ‘levensregel’ zijn we grootgebracht en worden we opgevoed! Door te handelen naar dit gezegde zijn er geweldige prestaties neergezet in ons land!

Prestaties leveren, we kunnen er wat van; Nederland blaast een flinke ‘deun’ mee, in het ‘wereldorkest’, ook al is het maar een ‘vlekje’, op de wereldkaart! Ook op sportgebied is de Nederlandse ‘wil’ om te winnen meestal duidelijk aanwezig. Voor velen is het daarom des te pijnlijker dat Nederland niet voorkomt onder de kandidaten, die strijden om de ‘wereldkampioen voetbal’ titel! Gelukkig liet ‘onze’ Jochem het niet afweten en veroverde de schaatstitel, op wereldniveau! Zijn wil om te winnen manifesteerde hij op een grootse manier, door de achterstand, die hij opgelopen had na drie afstanden, bij de laatste race royaal en met overmacht weg te werken!