WEES MIJN GETUIGE
[ deel 1 ]
Zaterdagmorgen, 20 oktober 2001. We bevinden
ons in de prachtige Kristalkerk van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt te
Hengelo. Twentsch mannenontbijt. Gastheer is ds. KIaas van der Geest. Naast thee
en koffie wordt er klare taal geschonken
Hilariteit
De eerstvolgende spreker op het Twentsch Mannenontbijt op zaterdag 17
november in Evangelisch Centrum aan de Heidestraat 9 te Enschede is ds. Here
Jezus van den Born uit Maria Hoop. "Dan kom ik zeker!" beweert een Hervormde
broeder uit Neede. "Ik ook!" schetst een andere broeder uit Hengelo. "Laat mij
het uitleggen" roept Cor van de Weijde, verantwoordelijk voor de mededeling op
de aankondiging: "Wanneer ik in WP "H." type, dan komt er vanzelf "Here Jezus"
te staan; op die manier heb ik het WP-programma geprogrammeerd". Grote
hilariteit natuurlijk.
Voor de duidelijkheid: de eerstvolgende spreker op
het Twentsch Mannenontbijt is ds. H. van den Born uit Maria Hoop.
Vreemdelingen
Nadat de mannenbroeders uit Twente voor de eerste keer langs het buffet
waren gegaan en zich laafden aan al het lekkers dat was opgeschept, nam ds.
Klaas van der Geest, predikant van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt te Hengelo
(O), het woord: "Petrus was een echte Jood. Hij schrijft in zijn eerste brief
aan de Christen-Joden die op de vlucht waren. Vreemdelingen waren het geworden;
niet meer van deze wereld. Een bijzonder volk dat werd apart gezet om de grote
daden Gods te verkondigen. "Weest heilig, want Ik ben heilig" citeert hij uit I
Petrus 1:6
Anders durven
zijn!
Mijn eigen leven is niet om hoog van op te geven", zet ds. Van der Geest zijn
betoog voort. "Ik ben vaak bang om terug te vallen in het wegvluchten voor mijn
verantwoordelijkheden. Ik heb geen spectaculaire gebedsverhoringen te vermelden.
Soms wel jaloers op hen die dat wel hebben, maar toch.. ik kom niet verder dan
de worsteling met de vraag hoe ik heilig kan zijn. Zijn getuige zijn, betekent
voor mij namelijk allereerst: heilig zijn! Een vreemdeling, anders durven zijn:
de moed hebben om mijn verantwoordelijkheden op me te nemen en deze niet te
ontlopen.
Onze
positie
De baptistenbroeder kijkt de pinksterbroeder peinzend aan. Een christelijke gereformeerde broeder gaat aarzelend in gesprek met een broeder van de vergadering van gelovigen. De gereformeerd vrijgemaakte broeder bevraagt zijn evangelische buurman: "Durf jij anders te zijn?"
Nadat diverse mannen-broeders voor de tweede maal langs het buffet schuifelen en hun bordje opnieuw vol laden, opent ds. Van der Geest opnieuw de Eerste Petrusbrief; ditmaal bij het negende verst van hoofdstuk twee: "Gij echter zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk Gode ten eigendom".
Dat is onze positie. Nee, niet opdat we het verdiend hebben (geen
succesverhaal), maar omdat we - ondanks het feit dat we onder de maat leven - in
Zijn ontferming zijn aangenomen. Met die woorden vertroost ds. Van der Geest de
mannenbroeders in Twente.
Hebt u wel eens geleden?
Ik ben zonder zorgen en conflicten opgegroeid in een bijzonder Christelijke dorp; in een Christelijke gezin. Geen televisie. Matig enthousiast over voetbal. Daar stonden we buiten. Ik herinner me nog een grote jongen. Hij kneep me de keel dicht en riep: "Rood of blauw?!!!" In m'n onschuld piepte ik benauwd: "blauw". Fout dus!. 'k Had "rood" moeten zeggen, want rood won altijd in ons dorp. Ik voel de schop, die ik toen kreeg, nu nog wanneer ik eraan denk. Leed ik toen voor de Naam van Christus? Ach, wel neen.
Op een keer werd ik ziek, net toen ik als predikant was afgestudeerd. Toen
viel het doek. Heb ik toen geleden voor Christus? Neen, want ik kwam er goed
doorheen.
Als predikant kreeg ik te maken met weerstanden, onterechte
kritiek. Onrechtvaardig lijden? Ach, het mag geen naam hebben. Misschien lijden
we wel ten gevolge van onze eigen zwakheden en tekortkomingen...
Al
predikant heb ik het makkelijk. Ik sta niet als bouwvakker op een steiger met
vloekende collega's. Ik hoef tijdens de koffie geen smerige moppen aan te
horen.
De meest getuigende houding
Hebt u wel eens geleden? Ja? Dan heb ik vertroostende woorden voor u: "Want
dit is genade, indien iemand, omdat hij met God rekening houdt, leed verdraagt,
dat hij ten onrechte lijdt." (I Petrus 2:19).
Voor de derde maal liepen een aantal
broeders naar het buffet. De meesten om nog eens een kop koffie in te doen.
Duidelijk was onderhand dat een gereformeerd vrijgemaakt predikant het thema:
"Wees Mijn getuige" toch wel een tikkeltje anders belicht dan de spreker van
vorige maand uit evangelische kring. Nu reeds vraagt
menig één zich af op welke
manier de vroegere legerpredikant ds. Henk van den Born hier volgende maand over
zal zeggen...
(wordt vervolgd)
WEES MIJN GETUIGE (deel
2)
Zaterdagmorgen, 20
oktober 2001. We bevinden ons nog steeds in de prachtige Kristalkerk van de
Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt te Hengelo. Twentsch mannenontbijt. Gastheer is
ds. KIaas van der Geest. Naast thee en koffie wordt er klare taal geschonken.
door Wim Bootsma
(Ver)trouwen
Ja hoor, ik neem de boel wel over. Hier komt alles goed. M'n vrouw gaat met
een gerust hart de deur uit. Zo, die is weg. Eerst een krantje en een kop
koffie. Heerlijk. Maar de rust is van korte duur. Voor ik er erg ik
heb, vliegen de twee jongsten elkaar in de haren. Ik stuur ze naar boven. En
terwijl ik lekker op de bank lig te dommelen, ligt de jongste in z'n poepluier
te huilen. "Ga maar gerust weg, hier komt alles goed".
Met deze situatieschets leidt ds. Klaas van der Geest het struikelblok
"huwelijk" in, want dat is het toch? Kom je moe van een vergadering,
moet je even bijkomen, dan vraagt je vrouw om aandacht voor de problemen
thuis. Ze moet ervoor knokken om die aandacht te krijgen.
Brozer vaatwerk
Zijn getuige zijn, is dat ook niet dit? -> "Leeft
verstandig met uw vrouwen, als brozer vaatwerk, en bewijst haar eer, daar zij
ook mede-erfgenamen zijn van de genade des levens, opdat uw gebeden niet
belemmerd worden."
Als er "brozer vaatwerk" is, moet er ook "broos vaatwerk"
zijn. Wij, mannen-broeders, die sterke, stoere mannen, zijn zelf dat broos
vaatwerk. Snel in zichzelf gekeerd. Zijn vrouw geen eer gevend. Het gezin aan
moeder de vrouw overlatend, vluchtend voor onze verantwoordelijkheden thuis.
Want we hebben het zo druk. Logisch dat gebeden worden belemmerd.
Vraag:
Welk beeld krijgen anderen van uw huwelijk? Hoe gaat u om met uw vrouw en
met uw gezin, uw kinderen?
Het is stil in de zaal. Het thema was toch "Wees Mijn getuige?"
Dat heeft toch niets met je vrouw te maken? Of toch....? Als je eerlijk bent.
"Ja, doe me ook maar een kop koffie in". Zo gaat dat wanneer
de vinger op de zere plek wordt gelegd...
Heiligt de Christus in uw harten als Here
"Maar heiligt de Christus in uw harten als Here, altijd
bereid tot verantwoording aan al wie u rekenschap vraagt van de hoop, die in u
is, doch met zachtmoedigheid en vreze, en met een goed geweten, opdat bij het
kwaad, dat men van u spreekt, zij, die uw goede wandel in Christus smaden,
beschaamd gemaakt worden." (I Petrus 3:15-16).
Daar bleven mijn gedachten haken; heilig. Dat is de basis om Zijn getuigen te
kunnen zijn. Wat heb ik Jezus toch telkens broodnodig, juist in m'n zwakte, in
m'n falen. Daar ontmoet ik God telkens weer. Daar mag ik schuilen aan Zijn
hart. Proeven van Zijn onvoorwaardelijke Liefde. Daardoor komt Hij steeds meer
centraal te staan in mijn leven.
Nee, geen grote dingen om over op te geven. Maar wel bereid om rekenschap af
te leggen van de hoop die in mij woont. Want in mij is iets begonnen te
groeien. Iets kostbaars, ontsproten uit de Heilige Geest. Daar mag ik van
getuigen. Bescheiden. Eerlijk. Oprecht. Vooral wanneer men mij daar rekenschap
van vraagt, wanneer ik daar verantwoording over moet afleggen.
Vraag:
Herkent u dat? Herkent u dat zo'n levensstijl vragen bij anderen oproept?
"Herken ik dat?", vraagt de evangelische broeder zich af,
"of is dat typisch gereformeerd?" Er volgt een discussie tussen twee
evangelische broeders aan tafel. Conclusie: "Wij zeggen het anders,
beleven het anders, maar in feite komt het bij ons op precies hetzelfde
neer."
Hoe is uw taalgebruik?
Laatst voelde ik met weer zo gekwetst. Heilig verontwaardigd
kwam ik thuis. Wat had die kerel me geraakt zeg! M'n kinderen zaten met
hun oren te klapperen, zo ging ik mezelf tebuiten. Waarom kon die man mij zo
diep kwetsen?
Heilig leven, zo betoogt ds. Van der Geest, is dat Zijn Geest je hart
verandert. Heilig leven, is worden zoals Hij. "Spreekt iemand, laten het
woorden zijn als van God" (I Petrus 4:11).
Vraag:
Hoe kunt u in uw spreken Zijn getuige zijn?
