|
JongerenMuurkrant december 2010, 13e jaargang, 
Abonneren: |
|
JongerenMuurkrant december 2010, 13e jaargang,
Abonneren: |
|
INHOUD: |
Vandaag nemen we definitief afscheid van de JongerenMuurkrant in deze opzet. Wanneer de eerste JMK verscheen, is niet helemaal duidelijk en te achterhalen, maar dat moet ergens aan het eind van de vorige eeuw zijn geweest. Maar de krant heette toen nog Jongerenkrant en de laatste zelfstandige JMK verschijnt in december 2010. Meer dan 10 jaar mochten diverse redacteuren met behulp van velen jullie van lezenswaardigheden voorzien, waarbij uiteraard de Blijde Boodschap voorop stond!
We hebben vele gastschrijvers gehad, die ieder op zijn of haar eigen wijze een bijdrage leverde aan een thema, waarover de redactie had gebrainstormd. En het waren niet altijd de gemakkelijkste thema’s!
Er zijn ook vaste medewerkers, die al járen aan de JMK verbonden zijn. Corrector Jan Willem Dijkshoorn, die de fouten feilloos wist op te sporen. Adviseur Anneke Methorst, die -als dat nodig was- wist te voorkomen dat de redactie zou ontsporen. Webmaster Edith Bosch en de lay-outman Simeon Klompmaker. En natuurlijk vergeet ik namen te noemen, waarvoor alvast bij voorbaat mijn excuses!
Wim Bootsma was de eerste redacteur - Brenda en ik sluiten de redactie. Met weemoed in het hart, hoewel wij ervan overtuigd zijn, dat het zo goed is.
Het archief bezit een schat aan artikels en artikeltjes en we hebben er dankbaar gebruik van gemaakt. Nee, jullie krijgen niet het hele arsenaal, want dan loopt de box over. Het zijn gewoon een paar bijdragen waarvan wij denken dat die nog steeds actueel zijn. Hoewel het Evangelie natuurlijk tot aan de voleinding der wereld actueel blijft!
Veel leesplezier en wie weet: tot de FamilieMuurkrant.
Voor de laatste keer:
Een hartelijke groet,
Brenda van Assen
Nel Appeldoorn
Als het Kind eens kwam in onze dagen, waar zou het dan een rustplaats vragen? Maria en Jozef, zij kloppen bij je aan, zal dan de voordeur van je huis terstond wijd openstaan? Ben je bereid zo'n arm stel de kamer in te leiden en bij de kerstboom hen een maal en drankje te bereiden? Je liet hen op de deurmat, wees hen de weg, dat wel, maar vijf minuten lopen, naar een aardig hotel. Als nu het Kind eens kwam in onze dagen, waar zou het dan een rustplaats kunnen vragen? Bij de hotels, dáár kan het Kind direct weer ommekeren. Het had voor Kerstmis immers lang reeds moeten reserveren? Maar reserveren is een woord, dat heeft de mens bedacht, het Kerstkind weet: tweeduizend jaar werd het al verwacht! Als nu het Kind eens kwam in onze dagen, waar zou het dan een rustplaats kunnen vragen? Bij ’t Leger van het Heil? Daar staan de mensen in de rij, want juist op Kerst is daar geen enkel bed meer vrij. Het tehuis voor Onbehuisden? De plek voor ’t nieuw begin? Maar ’t is alleen voor groten, een kind mag er niet in. Zelfs in een stal, zoals toen, zal ook wel moeilijk gaan. Waar haalt Jozef nog een krib, wat hooi en stro vandaan? Als nu het Kind eens kwam in onze dagen, waar zou het dan een rustplaats kunnen vragen? Ach Kindje klein, ach grote God, U bleef zo lang reeds vragen, ik dank U, dat U steeds nog komt, ook nu, in onze dagen! Dichter(es) onbekend
|
Uit het rijke archief van de JongerenMuurKrant hebben we een greep gedaan om nog 1 keer te laten zien welke juweeltjes zoal zijn verschenen in de afgelopen jaren. |
Weglopen is iets waar wij volgens mij heel goed in zijn. We zijn bang voor confrontaties en als het in ons leven een beetje moeilijk wordt doen we niets liever dan ervoor weglopen. Of gewoon, het probleem van ons afschuiven. Dat doe ik zelf ook. Het liefst zou ik willen dat heel mijn leven vlekkeloos verloopt, dat ik tussen personen kan schipperen zodat er voor iedereen een goede oplossing komt. Soms probeer ik me dan ook op allerlei manieren van het probleem te ontdoen.
Vandaag op college ging het ook over een echtpaar die dat deed, of het in ieder geval probeerde. Het was wel begrijpelijk, het probleem dat in hun leven kwam was ook niet gering, en dan doe je niets liever als doen alsof er geen probleem is.
Het echtpaar was nog jong, en hun tweede kindje werd geboren. Een wereld vol geluk zou je denken, voor hen echter niet. De roze wolk die rond het kleine gezinnetje hing werd ruw weggeblazen. Hun pasgeboren kindje had het syndroom van Down. Het was een mongooltje. De ouders hadden het gevoel alsof hun leven in elkaar stortte. Het verleden, dat echt niet allemaal rozengeur en maneschijn was geweest, leek in ineens een paradijs. Het heden werd een strijd, en de toekomst leek een zwart gat, onzeker, vol pijn, vol vragen, vol verdriet.
Maar juist dat was iets wat ze niet wilden. Ze wilden geen kind dat gehandicapt was, dat in hun ogen geen toekomst had. En waar het voor de buitenwereld wel goed leek te komen, hadden zij een besluit genomen. Ze zouden het drie maanden proberen en dan zouden ze het niet meer doen. Ze zouden hun kind weggeven. Ze wilden het niet opvoeden. Het zou te veel van hen vergen. De vader had al contact opgenomen met de jeugdzorg en opgelucht vernamen ze dat er een wachtlijst was voor de pleegouders. Er waren dus ouders die smachtend wachten op een kindje, ook al zou dit kind het Downsyndroom hebben! Dat was voor hen een opluchting en het maakte de stap om hun kindje weg te geven een stuk kleiner.
Ik moet zeggen dat ik met afschuw heb zitten luisteren naar het interview. Hoe kunnen ouders zo praten over hun kind? En ik wilde ze wel toeschreeuwen, doe dat nou niet, als je dat eenmaal besloten hebt, is er geen weg meer terug. Dan ben je je kind kwijt en kun je het niet meer terug vragen. Maar ik hield beschaamd mijn mond, was hun reactie niet heel begrijpelijk? Is weglopen niet precies wat we allemaal proberen?
Gelukkig had het verhaal van de ouders een happy end (voor zover je het happy kunt noemen). Ze gingen zoveel van hun zoontje houden, het jochie won hun hart toen hij hen na drie maanden voor het eerst hartelijk toelachte. Ze konden het niet over hun hart verkrijgen het jochie weg te geven.
Ze wisten: "ook nu is er geen weg meer terug, maar we willen ook niet meer terug." Het werd een kijken naar de toekomst, die niet langer een zwart gat was. Natuurlijk, de toekomst was nog steeds heel donker en onzeker, maar ze was niet langer somber. Ze werd verlicht door zonnige lachjes van een klein jochie. Het jochie was niet langer de oorzaak van hun problemen, maar de oplossing!
Ik heb weer wat geleerd, loop niet weg voor je problemen, want dat is geen oplossing. En als je iets verkeerds beslist is er geen weg meer terug, dan zul je spijt krijgen! In het vervolg loop ik niet meer weg, maar zoek ik naar een echte oplossing, die vaak al in het probleem of in jezelf besloten ligt.
Anneke
En na de zevende dag zag God de aarde en zei dat het goed was. Helaas is dat - denk ik - de enige keer geweest dat Hij echt kon genieten van de aarde en zijn bewoners. Even daarna was alles om zeep. Sindsdien geniet Hij niet meer, maar is Hij vierentwintig uur per dag bezig met alles op aarde te herstellen.
Weet je waar ik zo van kan genieten....? Een ritje in de volle zon, liefst zonder helm en dan even scheuren door het landschap heen. Genieten van al die mooie plekjes, die ons klein landje nog ergens heeft liggen. Of eens met een redelijks snelheid door een bocht scheuren, zo goed als plat gaan liggen met de motor! Mens, wat kan ik daarvan genieten!
Maar waar ik het meest van kan genieten is een heerlijk Belgisch frietje met mayonaise. Ik zeg nog steeds: ...Liefde is meer dan houden van, want ik hou ook van frieten met mayonaise...
En hier ligt het nu in dat woordje liefde. Door Gods liefde gedreven kwam Jezus naar deze wereld. Ach, Hij kon genieten van al die heerlijkheid die Hij bij de Vader had, maar toch verliet Hij die dingen waar Hij van kon genieten en kwam naar deze wereld. Soms geniet ik uren van muziek of van wat te werken op de pc, maar vaak vraagt God om dit op te geven en iets te gaan doen waar anderen van genieten.
Er is niets verkeerd om van weet ik wat te genieten (zolang het in Gods tegenwoordigheid kan), maar voor mezelf wordt het verkeerd als het alleen maar hier bij blijft. Als Jezus alleen maar had willen genieten van die prachtige hemel, dan was Hij nooit naar deze wereld gekomen. En waren wij allemaal aan ons lot overgelaten.
Niet zo lang hebben wij een treffen gehad in de club: ik heb samen met Mario daar heel wat dagen aan gewerkt. Ook tijdens het treffen zelf hebben wij niet kunnen genieten, noch van de band noch van de rondrit. Neen, wij waren steeds bezig met allerlei dingen die nog moesten gebeuren; ik heb bijna niet kunnen genieten.
Maar nu, een maand later, kan ik met volle teugen genieten van het treffen. Weet je waarom? Een paar van de bikers die op ons treffen waren, hebben hun hart aan Jezus gegeven. Mens, wat kan ik daar nu van genieten! Het is nog steeds goed bezig zijn, hoor! Ik moet nog de startstudies geven aan sommige van hen en hen nog wat begeleiden, enzovoorts. Maar ik kan ervan genieten als iemand zijn hart aan Jezus geeft.
Weet je ...Als je uittelt hoeveel mensen er in Europa leven en als je dan moest weten hoeveel er dagelijks sterven in Europa, dan kan je gewoon die som delen door het aantal seconden per dag... en dan kom je er achter dat er elke seconden twee mensen sterven in Europa... Twee mensen die elke seconden sterven en naar de hel gaan voor eeuwig verloren. Ze wilden niets van Jezus weten... elke twee seconden.
En wij, christenen maar genieten van een rondritje in de Ardennen van 60 x 5 seconden= 300 seconden. Dus zeshonderd mensen die ondertussen aan de hel zijn aangekomen, en dan nog niet meegerekend als ik onderweg nog even van een heerlijk frietje geniet.
En zo genieten wij maar van al die talrijke dingen die de wereld biedt, maar misschien kunnen we enkele seconden even bezig zijn met Gods opdracht en op die manier een paar redden van de dood.
Doe je af en toe eens mee.....
Biker Bherke.
Ben je wel eens betrapt op een feit, dat je eigenlijk voor iedereen verborgen wilde houden? Wat je in het geheim deed, werd op een dag door een ander ontdekt. Dan voel je je betrapt, helemaal voor aap gezet. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal. Uit supermarkten wordt jaarlijks voor duizenden euro’s gestolen, zonder dat de dieven altijd betrapt worden.
Trouwens, de meeste van ons hebben wel eens te maken gehad met diefstal. We hadden vroeger in de tropen een dienstmeisje, dat ons op een heel geraffineerde wijze bestal. Je merkte pas veel later dat er dingen verdwenen waren. Mijn vrouw had een uitgebreide cassette van messen, lepels en vorken. Toen ze eens een steekproef nam, bleek dat er van alles één verdwenen was. Gewoon gestolen door het handige dienstmeisje, dat we nooit op heterdaad hebben kunnen betrappen.
Maar eens kom je bijna altijd bij oneerlijkheid ten val, en dan is de schande, die men meemaken moet, niet gemakkelijk te verwerken. Vreemd eigenlijk, dat mensen zich dan nog schamen, terwijl ze jarenlang hun gang gingen. Het kan vreemd lopen in het leven van een mens. Zo bleek een goede kennis jarenlang een geheime verhouding er op na te houden. Hij was, zoals wij dachten, een keurige echtgenoot en een goede vader voor zijn kinderen, totdat hij bij toeval betrapt werd. Je kunt je afvragen of dat wel toeval was, of dat het zo heeft moeten zijn.
In het leven van elke dag maken we dingen mee, die we aan het toeval toeschrijven. Maar er gebeuren maar heel weinig dingen die toevallig plaatsvinden. God weet waarom Hij ons een halt toeroept. In de meeste gevallen kunnen mensen heel lang hun gang gaan, totdat men stil gezet wordt bij het feit. Gelukkig dat velen zich dan bekeren van hun boze weg, hoewel ook velen gewoon weer doorgaan op het oude pad van de zonde. Voor de mens, die van zijn fouten leert, is er een weg van herstel. Maar voor hen die doorgaan en van geen bekering willen weten, wacht helaas een oordeel.
Wij mensen zijn allemaal door God betrapt op zonden. Hij heeft ons niet uitgelachen of bespot, maar ons de kans gegeven te veranderen door het geloof in Jezus Christus. De Vader ziet er naar uit, dat jij zult terugkeren van je zondige weg en Hij wacht op je om je in ontferming te vergeven. Als je dit leest en behoort tot die mensen, die denken dat ze nog nooit betrapt zijn op hun heimelijke zonden, zit je er wel goed naast. Hij weet immers alle dingen van je!
Geweldig, dat God ons niet verraadt, maar ons de kans geeft te veranderen. Mochten we dat echter niet willen, dan komt de dag dat we betrapt worden en onze eigen schande moeten dragen. De Bijbel zegt: "En jij zult gewaar worden, dat je zonde je vinden zal." (Numeri 32 : 23)
Ik hoop zo, dat 2006 (en dat geldt eveneens voor 2011, red.) een heel goed jaar voor je wordt. Even in de spiegel kijken van je ziel kan geen kwaad!
Wout van der Bor.
MEI 2008, thema Het Anker: "Dobberen"
Een anker is bedoeld om een schip wat op de zee dobbert, vaste voet te geven, zodat het niet naar onbekende en gevaarlijke plaatsen drijft. Maar wij zijn toch geen stuurloos schip. Of dobberen wij soms op een wereldzee rond. Ik denk wel dat je het zo mag zien. Maar moeten we naar een bepaalde richting sturen? Of gewoon afwachten waar we terecht komen?
Sturen
Misschien denken we wel dat we het stuur vast in handen hebben. We hebben een duidelijk doel voor ogen. Met behulp van een bepaalde opleiding en ons nuchtere verstand bereiken we dan wel iets in deze wereld. Maar naarmate we ouder worden gaan we nadenken hoe lang nog op deze aarde. En hoe gaat het dan verder? Zitten we wel goed op koers? Zijn we toevallig in de goede richting gedobberd?
Zekerheden
Om je te kunnen oriënteren hebben je bakens nodig. Zekerheden waaraan we onze richting kunnen bepalen. Waar leidt onze levens weg naar toe. Is het ‘eind goed al goed’? Het woord anker komt maar één keer in de bijbel voor. Zou dat anker ons het houvast geven wat we nodig hebben? Als we een anker kunnen uitwerpen naar iets of Iemand wat ons volledige zekerheid geeft, zijn we uit de problemen en is ons leven gered.
Oplossing
Er staat in de bijbel dat we een sterk en betrouwbaar anker voor ons leven zullen hebben als ons anker vastheid vindt in God zelf. Lees maar wat er staat:
Omdat God een belofte heeft gedaan én een eed heeft afgelegd, valt er aan zijn woorden niet te twijfelen .Daarbij is het uitgesloten dat Hij liegen zou. Dat geeft moed en hoop aan ieder die naar Hem vlucht om gered te worden. De zekerheid dat we gered zullen worden, is een sterk en betrouwbaar anker voor ons leven. Daardoor zijn we verbonden met God zelf (Heb.6:18/19) HB
Mart Prins
Uitsmijter
"De tijd gaat voorbij", zeggen we, maar we vergissen ons: De tijd blijft en wij zijn het die voorbij gaan.
(Francois Raspail)
MAAR GOD BLIJFT ALTIJD!
Aftiteling
Aan deze Muurkrant werkten mee:
Nel Appeldoorn
Samenstelling, Van de redactie
Brenda van Assen
Samenstelling, redactie, binnenvaller, uitsmijter
Biker Bherke
Genieten - JMK 2004
Wim Bootsma
Voorzitter stichting HCJB
Wout van den Bor
Spiegel- JMK 2006.
Edith Bosch
Webmaster
Jan-Willem Dijkshoorn
Corrector
Simeon Klompmaker
Lay-out
Anneke Methorst
Adviseur, No Turning Back- JMK 2003
Mart Prins
Dobberen - JMK 2008
Hanneke Rademaker
Adressenbeheer
Op de achtergrond werkte mee:
Onze verzendlijstprovider:
De volgende muurkranten worden uitgegeven door:
stichting HCJB nederland
(Hoort Christus Jezus' Boodschap)
Edities: Doelgroepen: Aanmelden: Redactieadres:
Kinderen van 5 tot 10 jaar
Tieners van 10 tot 15 jaar
Jongeren van15 tot 25 jaar
Voor Gemeenteleden vanaf 25 jaar
Voor redacties van omroepen en christelijke bladen
Voor alle geïnteresseerden in nieuws van ons christelijk erf.
Heb je vragen, suggesties, op- of aanmerkingen?
schrijf, e-mail, bel of fax dan naar:
Uitgever Muurkrant
Correspondentieadres:
Wim Bootsma
Spiegelstraat 62
7552 MR Hengelo
tel./fax: 074-2420948
e-mail: voorzitter@muurkrant.org
internet: /
Wil je de Muurkrant steunen?
Maak dan een bijdrage over op:
Bankrekening: 3002.26.837
t.n.v. Stichting HCJB Nederland te Dokkum
o.v.v. Muurkrant
Per 1 oktober '09 is de nieuwe Telecommunicatiewet ingegaan waardoor wij voor het versturen van deze berichten uw expliciete toestemming behoren te hebben. In het verleden hebt u zich via YourMailingListProvider als abonnee opgegeven voor deze Muurkrant-editie.
Wij wijzen u er graag op dat u op elk moment uw gratis (!) abonnement kunt wijzigen of intrekken door u bij een door ons toegestuurde Muurkrant uit te schrijven, waarna u de betreffende Muurkrant niet meer zult ontvangen.
Afmelden?
Ik wil ook de jongerenmuurkrant
Ik wil de jongerenmuurkrant niet
meer
